ΜΑΡΚΕΛΛΑ: ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΕΙΡΗΝΑ

Κατά τον ελληνικό μύθο που πρωτοεμφανίζεται στον Όμηρο, (Μ 158-202) οι Σειρήνες ήταν καλλίφωνες γυναίκες καθήμενες σε ακτές και θαλάσσια περάσματα, που τραγουδούσαν τόσο μελωδικά, ώστε το ακαταμάχητο τραγούδι τους, στους διερχόμενους απ’ τον πορθμό ναυτικούς, δημιουργούσε τέτοια ακατάσχετη επιθυμία, που τους ανάγκαζε να ριχτούν στην θάλασσα για να φτάσουν κοντά τους. Όσοι ναυτικοί επιζούσαν απ’ την θάλασσα, παρέμεναν στην ερημική ακτή μέχρι θανάτου, ακούγοντας μαγεμένοι τις μελωδικές υποσχέσεις αιώνιας ευδαιμονίας των σειρηνών. Οι σειρήνες ήταν πανώριες γυναίκες... αλλά μόνο μέχρι το στήθος!Κάτω απ’ το στήθος η σειρήνα ήταν όρνιο «είχαν ανθρώπινο κεφάλι και συχνά γυναικεία στήθη και χέρια».





Ψαχνοντας στο Διαδικτυο για πληροφοριες σχετικα με το ονομα ΜΑΡΚΕΛΛΑ που ειναι ως γνωστον ενα ονομα που Χρησιμοποιειται στη ΧΙΟ ανακαλυψα εναν αληθινο Θησαυρο.



Παραθετω ολο το αποσπασμα που βρηκα σ αυτο το συνδεσμο



http://www.greatlie.com/anazitiseis/skeptikismos/706-oi-ametritou-bathous-kai-fantasias-pseutes-kai-i-agia-markella-tis-xiou.html



Μια φορά κι έναν καιρό ήταν… η Αγία Μαρκέλλα της Χίου!

Του Μιχάλη Καλόπουλου



Απομυθοποίηση: το ζητούμενο των καιρών



ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΗΤΑΝ... Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΚΕΛΛΑ



Πρόσφατα μετά απο πρόσκληση εκλεκτού φίλου, επισκέφθηκα την Χίο για ολιγοήμερες καλοκαιρινές διακοπές. Γνωρίσαμε τις ομορφιές του νησιού και ξεναγηθήκαμε σε μνημεία εξαιρετικής πολιτισμικής σημασίας, όπως «η δασκαλόπετρα του Ομήρου», μια αρχαιότατη έδρα δάσκαλου, λαξευμένη ψηλά σ’ έναν βράχο στην Ομηρούπολη, με καταπληκτική θέα στην θάλασσα, όπου λέγεται ότι ο ίδιος ο Όμηρος, δίδασκε αγναντεύοντας σε μαθητές καθήμενους περιμετρικά, σε κερκίδες λαξευμένες στον βράχο, τα επικά του αριστουργήματα!

MARKELLA_daskalopetra

Η συγκίνηση της νοερής επαφής με τον μεγαλύτερο ποιητή όλων των εποχών, ήταν απερίγραπτη. Ο ιερός αυτός χώρος βέβαια, παραμένει φρικτά αναξιοποίητος και δείχνει την υπόγεια απαξίωση κάποιων προς την Ελληνική αρχαιότητα αν όχι και την εσκεμμένη διαχρονική εχθρότητά τους. Ο χώρος κυριολεκτικά ‘κλαίει’ για ένα πολυάνθρωπο κλασικό γλυπτό σύμπλεγμα ομηρικών ηρώων... αλλά, ποιος ακούει το κλάμα του πολιτισμού;! Κάτι ανάλογο, οπουδήποτε στον κόσμο θα ήταν κυριολεκτικά μέσα σε χρυσή γυάλα. Άντ’ αυτού στον βράχο του Ομήρου, δεν βρήκαμε ούτε μια πινακίδα, που να εξηγεί τι ακριβώς επισκεφθήκαμε.

Στο πάρκο των ηρώων, βρήκαμε τιμητικές προτομές των ηρώων του πολιτισμού της Χίου, μεταξύ των οποίων του Ροΐδη, του πυρπολητή Κανάρη, του Σουρή και φυσικά παντού στη Χίο υπήρχε η δεσπόζουσα φυσιογνωμία του Κοραή, με το κόσμημα της Χίου την κεντρική βιβλιοθήκη, που τιμής ένεκεν φέρει το όνομα του μεγάλου Χιώτη.

Άλλο εντυπωσιακό στοιχείο της Χίου, είναι η σχέση της με την ναυτοσύνη του Χριστόφορου Κολόμβου: «Γύρω στο 1474 στην Χίο κατέφθασε ο Χ. Κολόμβος. Αποβιβάστηκε στη Δασκαλόπετρα και φιλοξενήθηκε απο εναν Γενοβέζο ευγενή. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν, ότι ο Κολόμβος ήρθε στην Χίο για να προμηθευτεί ναυτικούς χάρτες και να πάρει πληροφορίες για το μεγάλο ταξίδι του. Πιθανολογείται μάλιστα ότι διάλεξε κι ως μέλη του πληρώματός του Χιώτες ναυτικούς. Πάντως, απο διάφορες γραπτές αναφορές του, φαίνεται ότι έμεινε αρκετό χρόνο στο νησί και γνώριζε την άξια της μαστίχας και τον τρόπο ζωής των κατοίκων. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Κολόμβος καταγόταν απ’ την Χίο. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν οικογένειες στο χωριό Πυργί με το επώνυμο Κολόμβος. Εκεί μάλιστα σώζεται και οικόσημο στην πρόσοψη κτηρίου που λέγεται ότι έχει σχέση με τον ίδιο». Περιοδικό : Χίος. Οινούσσες, Ψαρά σελ. 28



Βέβαια, σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου, δεν είναι να σας ξεναγήσω μόνο στις ομορφιές του νησιού με την διάσημη αρωματική και θεραπευτική μαστίχα. Αλλά κυρίως να σας ξεναγήσω στην τακτική, συλλογής απομυθοποιητικού υλικού και να γευθούμε μαζί το απελευθερωτικό ξεσκέπασμα της θρησκευτικής καπηλείας, που θα έπρεπε να αποτελεί το μόνιμο ενδιαφέρον των πνευματικών ανθρώπων.

Για μένα, αποδείχθηκε αδύνατον ακόμα και στις διακοπές μου να μην εκμεταλλευθώ, τις ενδεχόμενες ευκαιρίες που ο κάθε τόπος παρουσιάζει, για να δω απο κοντά, σε πιο βαθμό υπάρχει και λειτουργεί το τοπικό εμπόριο της ελπίδας. Δεν μπόρεσα να μην ψάξω τους ιδιαίτερους τρόπους με τους οποίους κάποιοι κατασκεύασαν άγια παραμυθία και πως τελικά κρατούν τον κάθε τόπο δια βίου υπόδουλο στην παραμυθολατρεία!

Η περίπτωση της θαυματουργής αγίας Μαρκέλλας στην οποία θα σας ξεναγήσω, θα μας δείξει με τον πλέον τραγικό τρόπο, πως ένας μύθος μπορεί να γεννηθεί απ’ το πουθενά, να κατακτήσει ένα ολόκληρο νησί και να τον ανέχεται για αιώνες μια ολόκληρη νησιωτική κοινωνία!

Η Μαρκέλλα λοιπόν: «η άσπιλος και θαυματουργός νύμφη, κατήγετο απο την νήσο Χίο και απο το χωριό Βολισσός. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τα ονόματα των γονέων της, ούτε μέσω κάποιας ιστορίας, ούτε εκ παραδόσεως τινός. Ήσαν όμως τούτοι χριστιανοί και μάλιστα εκ των πλουσιοτέρων του χωριού. Απέθανε όμως η μητέρα της Μαρκέλλας και ανετρέφετο υπό του πατρός της, η δε κόρη είχε λάβει υπό της μητρός της διαπαιδαγώγηση και ητο σεμνή, εύτακτος και κοσμία, όσο δε μεγάλωνε, τόσο περισσότερο ηύξανον τα καλά στοιχεία του χαρακτήρος της... φυλάττουσα τας εντολάς του Κυρίου...

Ο Διάβολος όμως, ο εχθρός της σωτηρίας, εφθόνησε την πιστή κόρη και θέλησε να την πολεμήσει. Θέλησε λοιπόν να ρίξει την παρθένο στον λάκκο της αμαρτίας. Εστοχάσθη λοιπόν ο πονηρός, να σπείρει στους λογισμούς της πονηρές σκέψεις... βλέποντας όμως ο διάβολος ότι δεν μπορούσε να φθείρει την Μαρκέλλα, διότι ούτε την υπερηφάνεια κατόρθωσε να της εξυψώσει, ούτε της νεότητας τις επιθυμίες να της ανάψει, ούτε εις άλλο κανένα κακόν να την παρακινήσει, ντροπιασμένος απ’ την αποτυχία, αποφάσισε να της κάνει κακό με έμμεσο τρόπο.

Βρήκε λοιπόν τον πατέρα της αδύνατου χαρακτήρος και έρημον απο την θεια χάρη και του διήγειρε τον σαρκικό ερωτά προς την ιδία του την θυγατέρα. Διότι έτσι εμηχανεύθη ο πονηρός να φθείρει τα ψυχικά χαρίσματα της παρθένου Μαρκέλλας. Και όπως εξηπάτησε ο όφις την Εύα, ομοίως προσπάθησε να καταστρέψει την κόρη, χρησιμοποιώντας ως μέσον τον ίδιο τον πατέρα της, επειδή ήσαν ημέρα και νύκτα αχώριστοι, ως πατήρ και τέκνο.

Έριξε λοιπόν τα βέλη του και πλήγωσε την καρδιά του πατέρα της και αρχίζει αυτός να βλέπει με ακόλαστο πόθο τα κάλλη της κόρης του και στο στόμα του έβαζε λόγους πονηρούς με σκοπό να καταφέρει, να την έχει θυγατέρα αλλά και γυναίκα του. Κατά τον Άγ. Νικηφόρο τον Χίο: «του διέγειρε τους ακολάστους πόθους και του προκάλεσε την επιθυμία να αφαιρέσει αυτός ο ίδιος, με ασελγή έρωτα την τιμή (παρθενία) της κόρης του.

Η Μαρκέλλα που βρισκόταν στο ανθός της νιότης της, σε ηλικία 18 ετών, βλέποντας τους σκοπούς και τις προθέσεις του, εταράχθη και δια να αποφύγει τον βιασμό εκ του πατρός της, έφυγε απο την πατρική οικία, και κατέφυγε στα όρη, όπου και εκρύπτετο.

Ο πατέρας της Μαρκέλλας, μετά την φυγή, ουδόλως εσυνετίσθη, διότι παρεκινείτο συνεχώς υπό του διαβόλου. Αντίθετα, στον πατέρα της άναψαν δυνατότερες οι φλόγες του σατανικού έρωτα και το σαρκικό πάθος τον έκανε δαιμονιζόμενος να εξέλθει εις αναζήτησή της στα όρη! Ξεχύθηκε λοιπόν κι αυτός στα βουνά, για να ‘κατασπαράξει’ την κόρη του!

Καθώς η Μαρκέλλα τον είδε απο μακριά να την αναζητεί, έτρεξε και βρήκε καταφύγιο μέσα σε μια μεγάλη βάτο, εκεί που σήμερα βρίσκετε ο ναός της! (Η περιοχή της εκκλησίας είναι γεμάτη καλαμιές και όχι βατούς). Η αγκαθωτή βάτος την έκρυψε με το πυκνό της φύλλωμα απο τα μάτια του ακόλαστου πατέρα της, όχι όμως και απο τα μάτια ενός βοσκού, που αντελήφθη την κυνηγημένη Μαρκέλλα και χωρίς να μιλήσει, έδειξε με το χέρι του την βάτο και πρόδωσε τον τόπο που κρυβόταν η δύσμοιρη κόρη.

Το χέρι του ασεβούς βοσκού, απο τότε άρχισε να τρέμει και αυτήν την αρρώστια-τιμωρία κληρονόμησαν και οι απόγονοί του! Έτρεξε λοιπόν ο θηριώδης πατέρας της, στον ίδιο αυτό τόπο, αλλά δεν ηδύνατο να εισέλθει και αυτός εις την βάτο».

Μικρό διάλειμμα για σχόλια. Το ‘πάρκινσον’, λοιπόν αποδεικνύεται πως είναι θεόδοτη τιμωρία των καταδοτών! Για να νοιώσετε την υπερβολή της αφήγησης, φανταστείτε για λίγο την εικόνα του πατέρα, που επιδιώκει ικανοποίηση του ερωτικού πάθους του, μέσα στις αγκαθιές, με το ίδιο του το παιδί... νομίζω η περιγραφή ξεπέρναει σε σκηνοθετική αηδία και κάθε γνωστό μυθολογικό ή πραγματικό αντίστοιχο σε παγκόσμια κλίμακα! Τέτοια νοσηρή φαντασία μόνο βαλαντωμένοι απ’ την αγαμία μονάχοι θα μπορούσαν να διαθέτουν.

«Έβαλε λοιπόν (ο πατέρας) φωτιά στην βάτο για να εξαναγκάσει την κόρη του να βγει απ’ αυτήν. (Η καλογερική εικόνα, θέλει τον Χιώτη πατέρα να λέει στην κόρη του: ή ερωτικά δική μου ή σε καίω ζωντανή!) Καθώς η φωτιά απλωνόταν προς το εσωτερικό της βάτου, (εδώ θα περιμέναμε κατά τα πρότυπα της άλλης βιβλικής βάτου του Μωυσέως, η φλεγόμενη βάτος να μην κατακαίεται, δυστυχώς όμως, αυτή η βάτος είναι απο άλλο σενάριο και καιγόταν του καλού καιρού) και παρά τους πόνους και τα ξεσχίσματα (απ’ τα αμέτρητα γαμψά αγκάθια της βάτου) η Μαρκέλλα κατάφερε να ξεφύγει. Πετάχτηκε έξω απ’ την άλλη μεριά της βάτου και έφτασε στην παρακείμενη παραλία και άρχισε να τρέχει πάνω στους βράχους...

Ο πατέρα της κατάλαβε ότι θα ήταν αδύνατον να την προφτάσει, έτσι την τόξευσε και κατόρθωσε να την πληγώσει. Το αίμα της αρχίζει να τρέχει ποτάμι, κι απ’ όπου περνούσε άφηνε σημάδια απο το αίμα της που διατηρούνται μέχρι σήμερα. Αν και πληγωμένη έκανε κουράγιο, κάποια στιγμή όμως ένοιωσε τον εαυτό της εξουθενωμένο και σωριάσθηκε στα βράχια, ενώ ο διώκτης πατέρας της, πλησίαζε επικίνδυνα. Ανήμπορη να αντιδράσει σωματικά, κατέφυγε στα ψυχικά αποθέματα της ακλόνητης και φλογερής της πίστης. Η πίστη αυτή δεν επίστρεψε τον πανικό να την κυριεύσει και η ίδια αυτή πίστη της υπέδειξε και την μοναδική διέξοδο. Σήκωσε λοιπόν τα μάτια της στον ουρανό και ψέλλισε ικετευτικά: «Κύριε, σχίσε τον βράχο αυτόν και κρύψε με μέσα του.

Το παράδοξο θαύμα που ζήτησε έγινε, η πέτρα σχίσθηκε στη μέση και δέχθηκε στο εσωτερικό της, το μαρτυρικό σώμα της Μαρκέλλας, (αλλά, δυστυχώς, μόνο) μέχρι τους μαστούς.

Όταν ο θηριώδης πατέρας της έφτασε κι αυτός στον τόπο του θαύματος αντί να συγκλονιστεί και να μετανιώσει, φουντωμένος ακόμα απο θυμό και πόθο, κόβει με το μαχαίρι του τους μαστούς της κόρης του και τους πετάει στο βουνό, αμέσως μετά κόβει και το κεφάλι της και το πετάει στην θάλασσα, αυτό όμως δεν βυθίσθηκε, αλλά επέπλεε εκπέμποντας μια ασυνήθιστη (!) λάμψη».



MARKELLA1MARKELLA_H_EIKONA

Ω, αμέτρητου βάθους και φαντασίας ψεύτες!

Ω, θεομπαίχτες και ιερού ψευδούς κατασκευαστές, πως μπορείτε και κατασκευάζετε τέτοιες θεοκάπηλες εικόνες; Πως καταφέρνετε και πείθετε τον λαό, με τόσο γελοία, απεχθή και χυδαία ψέματα; Που βρέθηκε συσσωρευμένη τόση νοσηρή φαντασία; Αφού κανείς δεν ήταν παρών για να δει τι απέγινε η ηρωίδα του μυθιστορήματός σας... ποιός σας αφηγήθηκε λοιπόν όλες αυτές τις σιχαμερές λεπτομές; Στον τόπο του μαρτυρίου, δεν ήταν παρών ούτε καν ο βοσκός, μια και ο τόπος του υποτιθέμενου μαρτυρίου της, είναι σε απόκρημνη ακτή δυο χιλιόμετρα μακριά απο εκεί όπου ο μοχθηρότερος βοσκός του κόσμου, κατέδωσε δήθεν την ανυπεράσπιστη αγία. Ποιος λοιπόν σας παρέδωσε τις λεπτομέρειες του υποτιθέμενου κατατεμαχισμού τις Μαρκέλλας, απο τον φαλλόμυαλο πατέρα της;

Δεν σας μένει, παρά να ισχυρισθείτε ότι κατ’ όναρ, ο ‘θεός’ αποκάλυψε σε κάποιον ‘άγιο’ καλόγερο όλες αυτές τις φρικτές λεπτομέρειες. Ναι, σ’ αυτό θα συμφωνήσουμε... γιατί πράγματι μόνο ο ‘θεός’ της καλογερικής φαντασίας, είναι ικανός να κατασκευάσει τέτοιες αισχρές λεπτομέρειες του δήθεν παιδογαμικού και παιδοκτόνου κτήνους απ’ την Χίο! Μόνο σε καλογερικές φαντασίες μπορούν να αποδοθούν τα αισχρά αυτά σενάρια, που επάξια θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις φρικτότερες ταινίες διεστραμμένου σεξουαλικού θρίλερ του Χολλυγουντ!

Μάλιστα ο σεναριογράφος μας, για να ισορροπήσει δήθεν τις απανωτές υπερβολές του, μέσα στο σεξουαλικό αυτό παραλήρημα, βρήκε επιτέλους και κάτι ασυνήθιστο... την λάμψη που έβγαζε το κομμένο κεφάλι της Μαρκέλλας, που σαν φωτεινή σημαδούρα, επέπλεε πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας, μέχρι που το περιμάζεψε διερχόμενο ιταλικό καράβι!

Και είναι ακριβώς μια τέτοια λεπτομέρεια, που κάνει τις υποψίες μας να ξεχειλίζουν δικαιολογημένα. Η λεπτομέρεια αυτή δεν είναι διόλου τυχαία και αποκαλύπτει το αναίσχυντο στήσιμο του σεναρίου. Χιλιάδες κεφάλια ανάλογων φαντασιογενών αγίων, κόβονται στην εκκλησιαστική παραμυθοπλασία και κανένα μα κανένα... δεν φέγγει! Στην περίπτωση μας όμως, ο ευφάνταστος σεναριογράφος, έχοντας προφανώς κάποια σχετική εμπειρία με την θάλασσα και γνωρίζοντας πόσο ασήμαντο είναι ένα μισοβυθισμένο κεφάλι στην θάλασσα, φαίνεται πως προβληματίσθηκε σοβαρά πάνω στο πως θα μπορούσε να κάνει αξιοπρόσεκτο και περισυλλέξιμο, ένα απλό σημαδάκι πάνω στην αχανή επιφάνεια της θάλασσας. Έτσι για να προσελκύσει δικαιολογημένα την προσοχή ενός διερχόμενου πλοίου, έκανε το κεφαλάκι της Μαρκέλλας... να φέγγει σαν φαναράκι στις απόκριες!

MARKELLA_KEFALI

Κατά την φαντασία του καλόγερου, φέγγοντας το κομμένο κεφάλι, θα έπειθε και περί της αγιότητός του, τους ξένους ναύτες, που το περιμάζεψαν μεν, αλλά αγνοούσαν εντελώς την τραγική και άγια ιστορία του! Δεν του πέρασε βεβαια απ’ το μυαλό, ότι η πιθανότητα ακόμα και οι πλέον αδεισιδαίμονες θαλασσινοί, να ανεβάσουν πάνω στο σκάφος τους ένα κομμένο κεφάλι, που όχι μόνο επιπλέει, αλλά έφεγγε κιόλας, ήταν λιγότερο κι απο ελάχιστες!

Έτσι χάριν ανεύρεσης στην αχανή επιφάνεια της θάλασσας, ο άγνωστος αυτός σεναριογράφος, αναγκάσθηκε να προσθέσει την γελοία αυτή λεπτομέρεια, χωρίς δυστυχώς να μας λέει, αν η κομμένη ‘άγια’ κεφαλή... αναβόσβηνε κιόλας, ή έστω αν διατήρησε την λάμψη της και μετά την ανεύρεσή της, μέσα στο πλοίο, προς μεγάλη τέρψη και ξεχωριστή διευκόλυνση των ναυτικών στις ασέληνες νύχτες! Και μια και το κεφάλι υπάρχει ακόμα... ας μας πληροφορήσει κάποιος, αν εξακολουθεί να φέγγη το άγιο κεφάλι της Μαρκέλλας στο Βατικανό ή όπου αλλού βρίσκεται μέχρι σήμερα!

Και η ιστορία της Μαρκέλλας συνεχίζεται: «Το κεφάλι της Μαρκέλλας παρέλαβε ένα διερχόμενο πλοίο και το μετέφεραν στην Ρώμη, (που ακριβώς δεν ορίζεται) όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα. Να σημειωθεί ότι στο ιταλικό χωριό Πόπη-Βιβιένα, 30 χιλιόμετρα έξω απ’ την Φλωρεντία, βρίσκεται μια εκκλησία αφιερωμένη στην αγια Μαρκέλλα και σ’ αυτή φυλάσσονται τα ιερά της λείψανα».

Και τώρα η αφήγηση περνάει στην αξιοποίηση, ή αλλιώς την εμπορευματοποίηση της επίπλαστης αυτής ιστορίας: «Στον τόπο της βάτου, οι χριστιανοί έκτισαν εκκλησία στο όνομα της αγίας και εορτάζουν κατ’ έτος. Το όνομα της αγίας έκτοτε μεγαλύνεται επί της γης με παράδοξα θαύματα. Οι έχοντες ανάγκη, προστρέχουν στον ναό και εις τον βράχο, όπου αναβλύζει θεραπευτικό αγίασμα, για να λάβουν των παθών τους την ίασιν. Είναι δε το άγιασμα αυτό, περίπου ένα τέταρτο της ώρας μακριά απ’ την εκκλησία και ο τόπος ονομάζεται «μαρτύριο της άγιας Μαρκέλλας». Εκεί βρίσκεται (ακόμα!) και η διαρραγείσα πέτρα, που μέσα της δέχθηκε το ακέφαλο σώμα της Παρθενομάρτυρος. Απ’ τα χρόνια εκείνα, μέχρι τις ημέρες μας, αενάως αναβλύζει «ύδωρ τερατουργόν, ιαματικόν παντός πάθους και πάσης ασθενείας», όπως το αποκαλεί ο Άγιος Νικηφόρος ο Χίος...

Την πέτρα αυτή σήμερα την μισοσκεπάζει η άμμος, αλλά εξέχει απ’ αυτήν ως μια πήχη. Έχει δε η πέτρα αυτή μικρό κοίλωμα και σ’ αυτό υπάρχει μικρή οπή μεγέθους μικρού δακτύλου χειρός, απ’ όπου τρέχει ολίγο αλμυρό ύδωρ. Απορεί κάποιος περιεργαζόμενος το ύδωρ αυτό, που βάφει τα πετράδια του γιαλού με ένα χρώμα (πορτοκαλί) σαν του αυγού τον κρόκο. Σε καιρό δε γαλήνης, ακόμα και η θάλασσα στο μέρος εκείνο παίρνει ένα κοκκινωπό χρώμα, οι δε ντόπιοι ονομάζουν αυτό το φαινόμενο «άγιον αίμα».

Όσοι προσέρχονται με πίστη στον τόπο του μαρτυρίου, διακρίνουν τον ερυθρό χρωματισμό των βράχων και βλέπουν το νερό να βράζει όταν ο ιερέας αρχίσει να ψάλει. Κατά την παράδοση το μαρτυρικό λείψανο της Μαρκέλλας, βρίσκεται ακόμα εντός της πέτρας (!) και είναι αυτό (το λείψανο) που δημιουργεί αυτά τα θαυμαστά φαινόμενα. Λίγο μακρύτερα απο τον τόπο του αποκεφαλισμού της Μαρκέλλας, οι βράχοι είναι ομοίως βαμμένοι κόκκινοι και λέγουν ότι εκεί είναι ο τόπος που ο πατέρας της την πλήγωσε...

Γενιές ολόκληρες Χριστιανών έχουν γίνει μάρτυρες των θαυμαστών αυτών γεγονότων. Ο ερυθρός χρωματισμός των βράχων και η θέρμανση του ψυχρού ύδατος, διακηρύττουν το μαρτύριο της Μαρκέλλας... εδώ πραγματικά εφαρμόζεται το εδάφιο: «αν σιγήσουν οι άνθρωποι οι λίθοι θα φωνάξουν» Λουκάς 19.40.

Πολλά θαύματα συμβαίνουν μετά απο θερμή δέηση προς την Αγία Μαρκέλλα. Με το άγιασμα που αναβλύζει απο τον βράχο, αλλά πολλές φορές και μόνο με την επίκληση του ονόματος της αγίας, άρρωστοι που κατέφυγαν στην αγια Μαρκέλλα κέρδισαν την σωματική και ψυχική τους υγεία». Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι συνδυασμός αφηγήσεων, απο δυο κείμενα που πήραμε απ’ τον ίδιο τον Ναό της αγίας Μαρκέλλας.



MARKELLA-XIOSMARKELLA_MNHMIO



Όπως καταλαβαίνετε στην ιστορία αυτή, η θρησκευτική αθλιότητα και η θεοκαπηλία ξεπέρασε κάθε όριο! Δηλαδή όσοι πιστοί ασθενούν και δεν γνωρίζουν ότι στο πάνθεον των θεραπευτών αγίων υπάρχει και η Μαρκέλλα, χάνουν μια σοβαρή ευκαιρία θεραπείας! Αν μάλιστα θυμηθούμε ότι οι μισοί άγιοι της θρησκείας, είναι θαυματουργοί, τότε, καταλαβαίνουμε ότι γύρω απ’ την θαυματο-θεραπεία, στήθηκε αιώνες τώρα ένα χονδρεμπόριο ελπίδας και το «θεραπευτικό θαύμα» υπήρξε το κατ’ εξοχήν θρησκευτικό εμπόρευμα. Ουσιαστικά, κάποιος που πραγματικά πιστεύει στους εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες θεραπευτές αγίους, πρέπει να περνάει την ζωή του παρακαλώντας τον έναν μετά τον άλλον, μήπως και κάποιος ευαρεστηθεί και τον θεραπεύσει! Μετά από τόση αποχαύνωση, ο φουκαράς ο δεισιδαίμων πιστός ασθενής, είναι ζήτημα αν θα καταφέρει να κρατήσει μια στάλα μυαλό, χρόνο και χρήμα, για να ασχοληθεί και με τις πραγματικές παραμέτρους της ασθένειάς του, για να αναζητήσει θεραπεία στους ιπποκρατικούς γιατρούς! Αυτό φυσικά δεν ενδιαφέρει καθόλου τα ιερατεία, που αιώνες τώρα ανενόχλητα κατασκευάζουν υποσχέσεις σωτηρίας ψυχών και σωμάτων.

Πρέπει να παραδεχθούμε βέβαια, ότι το ελπιδεμπόριο τους είναι πολύ καλά στημένο! Κάθε περίπτωση συμπτωματικής βελτίωσης της υγείας κάποιου προσκυνητή, (χωρίς να την επιβεβαιώνει κάποια επιστημονική διάγνωση) την θεωρούν αδιάψευστο θαύμα. Αφού ποτέ και κανείς δεν ελέγχει τις θεοκαπηλίες τους, οι έπ’ αμοιβή ψευδόμενοι ιεράρχες, θα συνεχίζουν να ανακαλύπτουν ιαματικά αγιάσματα, δακρυρροούσες εικόνες και θαυματουργά λείψανα αγίων. Αν πάλι, παρά τις προσευχές και τα παρακάλια, το ‘θαύμα’ δεν λέει να γίνει, τότε χρεώνουν ελαττωματική πίστη στους παθόντες, και τους συστήνουν να περιοριστούν στην μεταθανάτια σωτήρια των ψυχών τους!



Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ... ΑΛΛΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΑΓΙΑ ΜΑΡΚΕΛΛΑ

Για να επανέλθουμε όμως στο σενάριο αγιοποίησης της ανύπαρκτη Μαρκέλλας, πρέπει να τονίσουμε ότι, ακόμα κι αν εξετάσουμε με το πλέον ήπιο κριτικό μάτι τα δεδομένα της απίστευτης αυτής εξιστόρησης, διακρίνονται εντελώς διαφορετικά πράγματα. Κατ’ αρχάς η απουσία των προγονικών ονομάτων της δήθεν ονομαστής και εύπορης αυτής οικογένειας, είναι απολύτως ύποπτη, αφού έτσι, το μόνο που εξυπηρετείται θαυμάσια, είναι η επινοηθείσα καταγωγή της Μαρκέλλας απ’ το χωριό Βολισσός της Χίου. Γνώριζε ο κατασκευαστής της ιστορίας αυτής, ότι οποιαδήποτε αναφορά σε παραδοσιακό οικογενειακό χιώτικο όνομα, θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνους οριστικής αποκάλυψης την ανυπαρξία της συγκεκριμένης χιώτικης οικογένειας, απο οικογενειακά αρχεία που κάποιοι (όπως είδαμε στην βιβλιοθήκη Κοραή) διατηρούσαν προσεκτικά.

Απ’ την άλλη μεριά, δεν υπάρχει καμία λογικοφανής εξήγηση, για το Ιταλικό όνομα της υποτιθέμενης χιώτισσας αρχοντοπούλας! Το όνομα της, ούτε ελληνικό, ούτε Ιουδαίο-χριστιανικό είναι, αλλά απολύτως λατινικό. Εξ αυτού λοιπόν προκύπτει η υποψία, πως η συγκεκριμένη ιστορία, είναι κλεμμένη και ίσως φρικτά παραποιημένη απο το ιταλικό αγιολόγιο και συνεπώς ουδέποτε συνέβη κάτι ανάλογο στην Χίο.

Το γεγονός μάλιστα ότι το άγιο κεφάλι της φυλάσσεται στην Ρώμη, (Βατικανό;) ότι υπάρχει ναός στ’ όνομά της, «30 χιλιόμετρα έξω απ’ την Φλωρεντία», αλλά και τα οστά της φυλάσσονται εκεί, δείχνει ότι η Μαρκέλλα μόνο Χιώτισσα δεν είναι. Εμεις στην Χίο παρακαλάμε για θεραπεία των παθών μας... στο εξ’ Ιταλίας φάντασμά της!



Η φανταστική επινόηση της Μαρκέλλας είναι εύκολο να αποδειχθεί, διότι τα ίδια τα δεδομένα της ιστορίας της, είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή να αποδείξουν την ανυπαρξία της. Έτσι, αν ο τόπος όπου η κοπελίτσα αυτή μαρτύρησε, είναι ο σωστός, τότε αυτόματα προκύπτει η απορία: γιατί μέχρι σήμερα κανείς δεν σκέφθηκε να σπάσουν την συγκεκριμένη πέτρα, που την κατάπιε, για να ελευθερώσουν τα λείψανά της, ή έστω να φροντίσουν να φανεί κάποια ακρούλα απ’ τα πολύτιμα στην θεραπευτική λατρεία οστά της θαυματουργής Χιώτισσας; Γιατί δεν ψάχνουν με επιστημονικές μεθόδους για τα οστά της, που πρέπει να είναι ακόμα εκεί μέσα στην πέτρα της παραλίας; Η ανεύρεση τους θα έπαυε κάθε δυνατότητα αμφισβήτησης αυτής της ιστορίας. Κάποια στιγμή μάλιστα θα μπορούσαμε με σχετική άνεση να χρονολογήσουμε και το τραγικό συμβάν.



Με τέτοια ευρήματα, το ίδιο το προσκύνημα, θα εκτινασσόταν στις πρώτες θέσεις ιερών προσκυνημάτων της Μεσογείου, θα προσέλκυε αμέτρητα πλήθη προσκυνητών, και θα απέδιδε πολλαπλάσια... στο εμπόριο της ελπίδας, την λατρεία της αφαίμαξης των αγαθόμυαλων, εξασφαλίζοντας ακόμα πιο χλιδάτη ζωή στον εκάστοτε μητροπολίτη Χίου. Με τέτοια ηχηρά ευρήματα, το ‘άγιο’ χρήμα θα έρεε άφθονο και προσοχή στο σημαντικότερο... η θεολογική αποβλάκωση των Ελλήνων θα ήταν πολλαπλάσια αλλά και απολύτως δικαιολογημένη!

Αν πάλι δεν θέλουν να σπάσουν την αγια πέτρα, που όπως στις χίλιες και μια νύχτες, με το: «σουσάμι άνοιξε», ζωντάνεψε και ρούφηξε την Μαρκέλλα, τότε τους πληροφορούμε ότι υπάρχουν και οι σύγχρονοι μέθοδοι της ανίχνευσης τύμβων, που μπορεί να μας δείξουν, αν στο εσωτερικό της οποιαδήποτε πέτρας υπάρχουν ή όχι τα αγια οστά! Αν αυτό το βρίσκουν περίπλοκο ή δαπανηρό, προτείνω, απλά να ζυγίσουν τον συγκεκριμένο βράχο και αν το τελικό βάρος του, βρεθεί ελαφρότερο απ’ ότι ορίζεται απ’ το ειδικό βάρος του βράχου, τότε θα έχουν μια σεβαστή ένδειξη ότι μέσα του περιέχει τα οστά της περιώνυμης Αγίας. Ας το τολμήσουν. Ιδού η Χίος... ιδού και η απόδειξη της... ανύπαρκτης Μαρκέλλας!

Αν νομίζετε δε ότι τα εκκλησιαστικά τους κείμενα δεν αναφέρονται στον συγκεκριμένο βράχο απατάσθε. Παραθέτω περιγραφή απ’ το επίσημο αγιολόγιο της Μαρκέλλας: «αποφάσισε (κάποια πιστή γυναίκα) να προσκυνήσει τον βράχο, όστις έκλεισε το σώμα της αγίας... ανήμπορη και συρόμενη μετέβη (η πιστή) στο αγίασμα και προσευχήθη, προ του βράχου ένθα το σεπτόν σώμα της Αγίας». Μαρκέλλης της Χιοπολίτιδος σελ. 27



Η ανυπαρξία της τραγικής ηρωίδας, που λέγεται ότι έζησε το αργότερο τον 15 μ.Χ. αιώνα, είναι ελέγξιμη και μέσα απ’ την ελληνική γραμματεία. Σήμερα έχοντας την δυνατότητα να ελέγξουμε ηλεκτρονικά το συγκεκριμένο όνομα, βρίσκουμε ότι: ο Πορφύριος αναφέρει κάποια: «Μαρκέλλα πέντε θυγατέρων μητέρα». «Προς Μαρκέλλαν» 5.21. Ο Ωριγένης αναφέρεται σε κάποια: «πιστότατη συμβία Μαρκέλλα». Επιστολή προς Αφρικανόν 11.85.48. Ο Ευνάπιος προφανώς στην ίδια: «μητέρα πέντε τεκνών». Βίοι φιλοσόφων 4.2.5.4. Η Άννα Κομνηνή σε κάποιο ομώνυμο τοπωνύμιο. ΑΛΕΞΙΑ Ζ΄ 7.6.2.3. Ο Ευσέβιος: «Μαρκέλλης δια πυρός τελειωθείσης». Εκκλ. Ιστορία Περί Ποταμιαίνης 6.5.1.8. Πουθενά όμως και απο κανέναν δεν γίνεται λόγος για κάποια Μαρκέλλα, που στη Χίο υπέστη την τερατώδη σεξουαλική καταδίωξη και μάλιστα απο τον ίδιο της τον πατέρα!



Η ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΝΗΣΙΟΥ

Η ίδια η κολασμένη σεξουαλική συμπεριφορά του πατέρα, θέτει ένα τεράστιο ζήτημα δυσφήμησης του Νησιού και κατ’ επέκταση αμφισβητεί τα ήθη ολόκληρης της νησιωτικής Ελλάδος. Μάλιστα, προκύπτει ζήτημα εσκεμμένης σπίλωσης της χιώτικης αξιοπρέπειας, απ’ την στιγμή που δίπλα στην ακατάσχετη κτηνώδη σεξουαλική βία του πατέρα, δευτερώνει το κακό και εμφανίζεται ένας τυχαίος Χιώτης βοσκός, που κι αυτός, χωρίς κανένα φανερό κίνητρο, σεξουαλικό ή άλλο, πρόθυμα προδίδει την καταδιωκόμενη ανυπεράσπιστη κοπελίτσα! Ο άθλιος αυτός βοσκός, αποκύημα κι αυτός της διεστραμμένης καλογερικής φαντασίας, πρόδωσε ευχαρίστως, μια φοβισμένη κοπελίτσα, που κρύφτηκε μέσα στην αγκαθωτή βάτο... για ν’ αποφύγει τον ορθωμένο φαλλό του πατέρα της! Αν είναι ποτέ δυνατόν!

Φανταστείτε (κατά την αφήγηση πάντα), την φορτισμένη περίληψη: Μια νησιωτοπούλα, κατάφερε να διατηρήσει αλώβητη την αγνότητά της, κόντρα στον διεστραμμένο και σεξουαλικά βάναυσο πατέρα της μέχρι τα 18 της! Μέχρι τότε όμως, δεν κατάφερε να εμπνεύσει τον φυσιολογικό έρωτα σε κανένα απ’ τα παλικάρια της Χίου, έστω για ν’ απόκτηση, κάποιο σοβαρό στήριγμα! Κάποια στιγμή, υποπτευόμενη τον επικείμενο βιασμό απ’ τον πατέρα της, όχι μόνο δεν έπραξε το αυτονόητο, να καταφύγει σε κάποιους, συγγενείς, άρχοντες, ή απλούς χριστιανούς ‘αδελφούς’, της Χίου και να ζητήσει προστασία, αλλά επιλέγοντας απερίσκεπτα την φυγή προς τις ερημιές, έπεσε πάνω στον μοναδικό βοσκό της Μεσογείου, που χωρίς λόγο κατέδιδε κυνηγημένες παρθένες!

Ο ίδιος της ο πατέρας, την κυνηγάει σαν θήραμα, της βάζει φωτιά, την τοξεύει, της κόβει τα στήθια και τέλος την αποκεφαλίζει και πιάνει με τα χέρια του και πετάει τα κομμένα μέλη της στα Βραχιά και στην θάλασσα... και όλα αυτά επειδή δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει τον σεξουαλικό του πόθο πάνω στο παιδί του!



Απορίας άξιο είναι, πως γενιές ολόκληρες των περήφανων και εξαιρετικά φιλόξενων και ευγενικών κατοίκων της Χίου, δεν αντέδρασαν με αηδία στην αισχρή αυτή δυσφήμηση του νησιού τους! Τι να υποθέσουμε; ότι χάριν της θρησκευτικής παραμυθίας, έχει χαθεί οριστικά κάθε επαφή μας με το αυτονόητο;! Δηλαδή, για να φανεί το αυτονόητο... αν σε οποιοδήποτε νησί, ή οποιαδήποτε άλλη μικρή κοινωνία, συνέβαινε κάτι ανάλογα ειδεχθές και τραγικό, δεν θα αποτελούσε η ιστορία αυτή, την ντροπή του νησιού; Μήπως επειδή μεσολαβεί η αγιοποίηση, με τα ανάλογα εκκλησιαστικά κέρδη, έπαψε αυτή η ιστορία να είναι ιστορία απίστευτου αίσχους και ντροπής για ολόκληρη την Χίο;

Ακόμα κι αν δεχθούμε, ότι κατ’ εξαίρεση, πράγματι βρέθηκε ένας τέτοιος εντελώς άρρωστος στα μυαλά αποκτηνωμένος πατέρας Χιώτης, δεν είναι υπερβολή να πιστέψουμε ότι, όχι μόνο δεν τον σταμάτησε η οργισμένοι αντίσταση των άλλων πατεράδων της Χίου, αλλά απεναντίας κυνηγώντας την κόρη του, είχε την εξαιρετική τύχη, να συναντηθεί με τον μόνο πανύβλακα, αποχαυνωμένο και ξεδιάντροπο βοσκό ολόκληρης της Μεσόγειου, που αντί να του κάτσει μια γερή ξυλιά με την ποιμαντική του μαγκούρα και να τον ξαπλώσει στο έδαφος, όπως θα έκανε και ο τελευταίος αξιοπρεπής Χιώτης, αυτός (του έδειξε με νοήματα, που ήταν κρυμμένη η τραγική χιωτοπούλα για να δει την σεξουαλική συνεχεία του κυνηγητού;! Ε όχι, η υπερβολή έχει και τα όρια της!



Η ηλικία της Μαρκέλλας αποτελεί ακόμα έναν γρίφο. Σύμφωνα με την διεθνή εμπειρία παρομοίων περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης απο πάσης φύσεως κτηνο-κηδεμόνες, η κολασμένη αυτή και αχαρακτήριστη σεξουαλική ανανδρία, ξεκινάει μόλις το παιδί-θύμα, αποκτά εξωτερικά σεξουαλικά χαρακτιστικά του και οι ενοχλήσεις αυτές κορυφώνονται, όταν το παιδί αισθάνεται ακόμα ανυπεράσπιστο, (12 το πολύ 13 ετών) και οπωσδήποτε πολύ πριν το παιδί απόκτησει την τελική σωματική και πνευματική του ρώμη και μπορεί στην απελπισία του, να προβάλει ισχυρή αντίσταση. Πως θα μπορούσε λοιπόν η Μαρκέλλα να παραμένει ανέγγιχτη μέχρι τα 18 της, αν ο πατέρας της ήταν υπό την εξουσία ενός τόσο σατανικού και βίαιου σεξουαλικού πάθους; Προφανώς λοιπόν, η ιστορία είναι κατασκευασμένη στα ψυχικά στούντιο κάποιου σεξουαλικά στερημένου καλόγερου που είχε πόλους λόγους να μισεί τους Χιώτες!



Αν μάλιστα κάποιοι Χιώτες νομίζουν, ότι η άκρως δυσφημιστική αυτή ιστορία, δεν είναι ευρύτερα γνωστή, ας διαβάσουν τι γράφει ο νυν Μητροπολίτης Χίου και Ψαρών στο περί «Μαρκέλλης της χιοπολίτιδος» σύγγραμμά του: «το όνομα της (συνεπώς και η δυσφημιστική για την Χίο ιστορία της) είναι πλέον γνωστή σ’ όλο τον χριστιανικό κόσμο. Ναοί πολλοί έχουν ανεγερθεί προς τιμήν της, όχι μόνο στην πατρίδα μας, αλλά και σε όλες τις χώρες του κόσμου». Συγχαρητήρια Χιώτες, γίνατε βούκινο παγκοσμίως, με τις φανταστικές συκοφαντίες που έγραψε για σας ένας καλόγερος που προφανώς σας μισούσε! «Εκατομμύρια πιστοί την τιμούν και την εγκωμιάζουν. Είχαμε δε την ευλογία να τελειώσουμε τα επίσημα θυρανοίξια ενοριακού ναού της στο Λόγκ Άϊλαντ της Αμερικής». Να και ο χορός των δολαρίων απ’ την διακίνηση της θεολογικής παραμυθολογίας της Μαρκέλλας!

«Ιδιαίτερα όμως τιμάται στον τόπο του μαρτυρίου της, στο ιερό προσκύνημα της στην Βολισσό της Χίου. Εκεί, μέχρι σήμερα, οι κόκκινες πέτρες στην ακροθαλασσιά, μοναδικές στην περιοχή, μαρτυρούν το παρθενικό αίμα της, που χύθηκε εκεί, και το αγίασμα, αναβλύζοντας απ’ την σχισμή των βράχων, που δέχθηκαν μέσα τους το σώμα της αγίας, γίνεται θερμό και ταράσσεται, όταν ψάλετε η ιερά παρακλήσή της»



ΕΠΙΤΟΠΙΑ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ

Επισκέφθηκα λοιπόν τον συγκεκριμένο τόπο προσωπικά. Ανάμεσα στους προσκυνητές που πηγαινοερχόταν ακατάπαυστα, συνάντησα έναν παπά να επιστρέφει απ’ το προσκύνημα. Βρήκα την ευκαιρία και τον ρωτήσω, αν μπορούσε αυτός να λειτουργήσει το θαύμα, μήπως και δούμε, τις άγιες φυσαλίδες, τους ατμούς, τα θερμά νερά και οτιδήποτε ακόμα δέχονται οι πιστοί ότι συμβαίνει την ώρα που ψάλεται η ανάλογη παράκληση στον θαυματουργό τόπο.

Ο καλοσυνάτος στην όψη παπάς, με έκπληξη μας απάντησε πως αυτό, μόνο ο τοπικός παπάς το κατορθώνει. Ταυτόχρονα, δεν έχασε την ευκαιρία, αφού μας γέμισε ευχές, να μας ενθαρρύνει να πιούμε λίγο απ’ το αγιασμα, όπως μόλις έκανε και ο ίδιος χωρίς να πάθη τίποτε, γιατί, όπως μας ομολόγησε, είχε μια παράξενη αλμυρή γεύση.

Όταν φτάσαμε εκεί περπατώντας σε ένα ασφαλτοστρωμένο μονοπάτι, που αντιπροσώπευε απίστευτη καταπάτηση ακτής χιλιομέτρων, χάριν της αξιοποίησης του γεωλογικού φαινομένου απ’ την θρησκεία, βρήκαμε δεκάδες αγνούς πιστούς, που ο καθένας με τον τρόπο του προσπαθούσε να ακουμπήσει κάπου την λατρευτική του διάθεση. Άλλος χάιδευε τα βράχια, άλλοι μάζευαν θολό νερό απ’ το υποτιθέμενο αιματοβαμμένο αγίασμα, άλλοι φιλούσαν τις λιγοστές εικόνες που υπήρχαν σ’ ένα παράπηγμα-ναϊδριο, άλλοι ακουμπούσαν χαϊμαλιά και αφιερώματα σε συγκεκριμένους άγιους βράχους και άλλοι μετά την νοερή προσευχή στις κόκκινες απο το ‘αίμα’ περιοχές της ακτής, ακουμπούσαν λίγα κέρματα στο ιερό βράχο της Μαρκέλλας!

Βέβαια τέτοιες περιοχές "κόκκινου νερού" υπήρχαν ανέκαθεν παντού σ' ολόκληρη την Ελλάδα και φυσικά σ΄ ολόκληρο τον κόσμο! Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω αρχαίο απόσπασμα: «Νερό κόκκινο που καθόλου σχεδόν δεν διαφέρει στο χρώμα από το αίμα υπάρχει και στην χώρα των Εβραίων, παρά την πόλη Ιόππη. Εκεί είναι μια πηγή πολύ κοντά στη θάλασσα, όπου κατά την παράδοση, ο Περσέας ξέπλυνε το αίμα μετά τον φόνο του κήτους, που απειλούσε την κόρη του Κηφέα». Παυσανίου Περιήγησις 4.35.9.

MARKELLA-OXIDIA

Η παραπάνω φωτογραφία είναι απ' την επίσκεψη μου στον τόπο του "θαύματος"!

Αφού φωτογράφισα το κατακόκκινο αυτό ρυάκι από σκουριά που έτρεχε από την ρίζα του βράχου, πλησίασα στο υποτιθέμενο ζεστό θαυματουργό νερό της πηγής του αγιάσματος. Πρόσεξα ότι είχε την ίδια ακριβώς θερμοκρασία με οποιαδήποτε άλλη γούρνα νερού της περιοχής, που δεν ανανεωνόταν απο το θαλάσσιο κύμα και εντελώς φυσιολογικά ζεσταινόταν απο τις καυτές ακτίνες του ηλίου!

Φαίνεται πως το γενικότερο θέαμα των προσκυνητών της σκουριάς, με κατέθλιβε απο ώρα, γιατί χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να ρωτάω τους λιγοστούς άνδρες που βρισκόταν εκεί, αν πράγματι πίστευαν, ότι οι κόκκινοι βράχοι γύρω απ’ το προσκύνημα, κοκκίνισαν απ’ το αίμα της Μαρκέλλας και όχι απο το οξειδωμένο μετάλλευμα των βράχων. Συνήθως σε τέτοιους τόπους, παρατηρώ σιωπηλός, χωρίς να ενοχλώ τους πιστούς αυτούς ανθρώπους στην έκφραση της πίστης τους, αλλά το θέαμα της ψυχικής αφαίμαξης των ανθρώπων, δίπλα στην αδούλωτη θάλασσα, τον καθαρό ουρανό και τον αστραφτερό ήλιο, τελικά μ’ έκανε έξαλλο.



Δεν θυμάμαι καθόλου την απάντηση τους, θυμάμαι μόνο πως ξαφνικά βρέθηκα να φωνάζω: «στον θεός σας, άνθρωποί μου, είναι δυνατόν να μην βλέπετε ότι τουλάχιστον στον συγκεκριμένο τόπο, αντί για αίμα προσκυνάτε σκουριές απο τα οξείδια του σιδήρου που τρέχουν μαζί με το νερό απο τους γύρω βράχους; Πεντακόσια χρόνια πριν, στον μεσαίωνα, οι αγράμματοι εκείνοι άνθρωποι θα μπορούσαν να το θεωρήσουν αίμα, σήμερα όμως, τώρα πια που γνωρίζουμε ότι το νερό αυτό είναι κόκκινο μόνο απ’ τα οξείδια του σιδηρού, απ’ τα οποία είναι γεμάτοι οι βράχοι αυτής της περιοχή... επιτρέπεται να το λατρεύετε σαν αίμα και μάλιστα θαυματουργό, επειδή αυτό εξυπηρετεί κάποιους; Αν εδώ δεν ήταν προσκύνημα, θα μπορούσε άνετα να είναι νταμάρι μεταλλωρυχείου. Τίποτε πια δεν σας προβληματίζει; Δεν βλέπετε ότι το σεξουαλικό έγκλημα πάθους ενός Χιώτη πατέρα κατά της ίδιας του της κόρης, που φαντάσθηκε κάποιος καλόγερος, δυσφημίζει το βάναυσα αυτό το νησί και τους οικογενειακούς δεσμούς της Χίου;».

Οι άνθρωποι (κυρίως γυναίκες... μια μάλιστα ήταν και σε προχωρημένη εγκυμοσύνη!) κοιτούσαν άναυδοι, ακούγοντας όσα φωναχτά μου είχαν ξεφύγει, για το υποτιθέμενο αίμα της άγιας Μαρκέλλας! Ταυτόχρονα μου πέρασε φευγαλέα η σκέψη, πως κάποτε όλοι αυτοί οι πιστοί, σε παρόμοια περίπτωση, ευχαρίστως θα με λιθοβολούσαν. Αντιθέτως, όλοι σιώπησαν και με κοιτούσαν με ενδιαφέρον, οι περισσότεροι μάλιστα συμφώνησαν αμέσως αυθόρμητα μαζί μου!

Στις συνεχιζόμενες ερωτήσεις μου, για τον πιθανό λόγο της θαυματουργής εμφάνιση φυσαλίδων, στον μικρό νερόλακκο του υποτιθέμενου αγιάσματος, κάποιος ξεκίνησε να μας λέει την εξής φανερά χιλιοειπωμένη ιστορία, που θα την ακούσετε παντού στη Χίο: «κάποτε ο παπάς, ήρθε να διαβάσει το αγίασμα, αλλά το θαύμα δεν έλεγε να συμβεί. Τότε ο παπάς (σαν Ινδός γκουρού) υπέθεσε τον λόγο και είπε: κάποιος ανάμεσα μας είναι ακάθαρτος. Μια κοπελίτσα τότε του είπε: ναι πάτερ, εγώ πρέπει να είμαι. Ο παπάς κατάλαβε τι εννοούσε και της ζήτησε να απομακρυνθεί... (γιατί είχε περίοδο) και στην συνεχεία το θαύμα έγινε». Ο άνθρωπος που μας αφηγήθηκε την ιστορία, δεν παρέλειψε να ισχυριστεί ότι ήταν παρών, κάτι που δείχνει πόσο εύκολα ψεύδονται οι άνθρωποι, για να δώσουν στην ζωή τους κάποιο θεϊκό χρώμα, νόημα και αξία.

Εγώ, ξανάρχισα τις έντονες διαμαρτυρίες: «Μα δεν ντρεπόμαστε, να ονομάζουμε ακάθαρτη μια γυναίκα για τον λόγο αυτό; Δεν ήρθαμε όλοι στον κόσμο απο μια τέτοια μάνα, που ευτυχώς είχε ζωντανές αυτές τις λειτουργίες της;» Όλοι συμφώνησαν ξανά μαζί μου!

Τότε μια γυναίκα που όλη αυτήν την ώρα, άκουγε σιωπηλή μέσα απ’ το ναϊδριο πετάχτηκε και με συγκρατημένο θυμό μου είπε: «συμφωνώ με όλα όσα είπατε... αλλά κανένας δεν σας υποχρέωσε να έρθετε εδώ»! Ήταν φανερό, πως η γυναίκα αυτή υπέφερε μοιρασμένη ανάμεσα στην αίσθηση της αυτονόητης αλήθειας των θέσεων μου, και την αίσθηση ιδιοκτησία του τόπου και των πιστών απ’ την θρησκεία. Χωρίς να μπορώ να συγκρατηθώ, απάντησα δεικτικά: «και σας κύρια μου, αν και συμφωνήσατε με όσα είπα... κανένας δεν σας υποχρεώνει να πάψετε να προσκυνείτε τα οξείδια του σιδήρου, μπορείτε να συνεχίσετε να το κάνετε».

Βεβαια, αυτό το: «κανένας δεν σας υποχρέωσε να έρθετε εδώ», υπαινίσσεται ταυτόχρονα, την δήθεν ελευθέρια εκλογής των τρόπων και των τόπων της λατρείας, κάτι που είναι τέλειο ψέμα. Οι λατρείες ανά την υφήλιο, επιβάλλονται παιδιόθεν, με τον πιο χυδαίο τρόπο, αφού έχουν παρασιτικά ενσωματωθεί μέσα στην παιδεία των λαών και καθημερινά με αναρίθμητους τρόπου ενσταλάζουν την πίστη.

Τελικά η μικρή μας θρησκευτική αψιμαχία, για το αίμα-σκουριά της Μαρκέλλας, έληξε ειρηνικά, αφήνοντας μόνο μικρές πικρίες και ερωτηματικά εκατέρωθεν. Απο πάνω μας όμως, σαν τεραστία όρνια, πέταξαν κάποιες αρχαίες μνήμες μισαλλοδοξίας, σκιάζοντας με τις τεράστιες φτερούγες τους τον τόπο, υπενθυμίζοντας το μισαλλόδοξο πρόσωπο της θρησκείας. Στην συνεχεία μαζέψαμε πορτοκαλόχρωμα δείγματα βράχων, απ’ τα οποία είναι γεμάτη η περιοχή, για ανάλυση και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής κάνοντας πικρά σχολεία, για την κατάντια του πάλαι ποτέ φωτοδότη λαού μας!



Ο νυν μητροπολίτης Χίου Διονύσιος συνεχίζει: «Στον αγιασμένο αυτόν τόπο συρρέουν όχι μόνο την ημέρα της μνήμης της στις 21 και 22 Ιουλίου, αλλά και σε όλη την διάρκεια του έτους, αναρίθμητοι πιστοί για να ζητήσουν τις μεσιτείες της και να καταθέσουν δακρύζοντας μπρόστα στην αγια εικόνα της, τις αγωνίες και τον πόνο τους... Γιατί ο θεός «εν αγίοις αναπαύεται». Η δύναμη του (θεού) βρίσκεται στα ονόματα και στις εικόνες τους. Όταν κανείς τους επικαλείται με πίστη, οι εικόνες τους μπορούν να κάνουν θαύματα. Και δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες για τα πολλά θαύματα της αγίας Μαρκέλλας, παλαιοτέρα και σημερινά, τα οποία επιτελούνται στο ιερό προσκυνημά της».



ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ

Τα θαύματα που εδώ επικαλείται ο νυν Μητροπολίτης Χίου και που έχει κάθε λόγο να το κάνει είναι τα εξής: «Κάποιος ιερέας απ’ την Βολισσό, είδε στον ύπνο του ότι το άρρωστο παιδί του θα γίνει καλά... και το θαύμα έγινε! Κάποιος άλλος ιερέα κι αυτός απ’ την Βολισσό την γενέτειρα της Αγίας, είχε κι αυτός παιδί άρρωστο, τότε είδε την αγια στον ύπνο του και όταν ξύπνησε το παιδί ήταν καλά!

Μια άλλη φορά σε μια χιονοθύελλα, οδοιπόροι εγκατέλειψαν μια ανήμπορη και ξυλιασμένη γυναίκα σε ένα παράπηγμα μακριά έξω απ’ την Βολισσό. Εννιά μέρες μετά, όταν κατάφεραν να επιστρέψουν, την βρήκαν υγιέστατη γιατί η γυναίκα αυτή είδε καταμεσής στην χιονοθύελλα την Μαρκέλλα να της δίνη (όχι ζεστά ρούχα ή τροφή) αλλά νερό που έτσι κι αλλιώς υπήρχε άφθονο στο χιονισμένο τοπίο γύρω της!

Κάποιο παιδί αντιμετώπιζε πρόβλημα όρασης και πήγε στην Αγια Μαρκέλλα και σταδιακά η όρασή του απεκατεστάθη. Πολλά άτομα με προβλήματα στα πόδια βρίσκουν θεραπεία.

Μια νεαρή γυναίκα έπεσε και έμεινε κατάκοιτη. Η μητέρα της για 40 μερόνυχτα παρακαλούσε γονατιστή την εικόνα της Μαρκέλλα, πριν η πονόψυχη αγία, αποφασίσει να κάνει το θαύμα της! Έκανε τόσο θόρυβο, ώστε άρχισαν άνθρωποι να προσέρχονται απ’ όλο το νησί στο πανηγύρι της άγιας. Το πανηγύρι αυτό έλαβε τέτοιες διαστάσεις που αντικατέστησε την μεγαλοπρεπέστατη πανηγύρι της αγίας όσια Ματρόνας, που γινόταν στην πόλη της Χίου.

Το θαύμα δε που θα έπρεπε να εκνευρίζει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, είναι το ακόλουθο: «Ένας Χιώτης στρατιώτης (απ’ τους Βροντάδες) υπηρετούσε μαζί με άλλους Χιώτες το 1917 στο Σκρά. Μέσα στην αντάρα και τους καπνούς της μάχης του Σκρά, είδε μια νεαρή κοπέλα να περιφέρεται στον τόπο της μάχης. Ο Χιώτης την παρακάλεσε να φύγει απ’ την μάχη για να σωθεί και τότε εκείνη του απάντησε: «είμαι εκείνη που το σπίτι της βρίσκεται στο ακρογιάλι κοντά στον Πλάτανο, Είμαι η Μαρκέλλα, που ήλθα να σώσω τα παιδιά μου. Ενώ γύρω έπεφταν οβίδες μέσα στις φωτιές και τους καπνούς το γλυκό χαμόγελο της Μαρκέλλας έδινε την υπόσχεση πως θα σώσει τα παιδία της τους Χιώτες». Μαρκέλλης της Χιοπολίτιδος σελ. 23

MARKELLA_NTELANROYA

Ντελακρουά Η σφαγή της Χίου

Εδώ θα ταίριαζε το σκίτσο ενός φαντάρου, που αφήνοντας τους άλλους να τρέχουν στην μάχη αυτός... ονειρεύεται Μαρκέλλες! Δηλαδή, επί το θρησκευτικότερον επιτρέπονται όλοι οι παλιμπαιδισμοί και μπορούμε να λέμε αγιότροπες ανοησίες; Στη μάχη του Σκρά, (14-17/4/1917) έπεσαν σαν σφαχτάρια στο καθήκον 2.800 Έλληνες φαντάροι... πια Μαρκέλλα και κουραφέξαλα... ο άγιος ρατσισμός της Μαρκέλλας, έσωσε στο πολύνεκρο Σκρά... μόνο τους Χιώτες; Και που ήταν η δακρύβρεχτη αγια που ξεπετάχτηκε απ’ την θρησκευτική φαντασία κάποιου καλόγερου, όταν στις 30 Μαρτίου του 1822 αποβιβάσθηκαν χιλιάδες Τούρκοι στο νησί και για δεκαπέντε μέρες έσφαζαν, έκαιγαν λεηλατούσαν και κατέστρεφαν ολόκληρη την Χίο;

Στις απερίγραπτες αυτές βαρβαρότητες που συγκλόνισαν ολόκληρη την Ευρώπη, σφάχτηκαν, κρεμάστηκαν και παλουκώθηκαν 25000 Χιώτες. Που ήταν η θαυματουργός Μαρκέλλα όταν σε χιώτικο μοναστήρι (του Αγ. Μηνά) το 1822 κατασφάχτηκαν ανηλεώς μέχρι ενός 3000 κάτοικοι της Χίου απο τους Τούρκους; Όταν άλλοι τόσοι πουλήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα... που ήταν τότε η δακρύβρεχτη Χιώτισσα πολιούχος; Το 1850 ένας τρομερός παγετός κατέστρεψε την οικονομία της Χίου. Το 1881 απο τρομακτικό σεισμό, 3500 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους. Τίποτε δεν έμεινε όρθιο, ούτε καν οι εκκλησίες της Χίου!

Μετά απ’ όλα αυτά, πως σας φαίνονται τα θαυματουργά παραμυθάκια του τύπου: «Μάρτιος του 1942 Γερμανική κατοχή. Ένα πλοίο πέφτει σε θαλασσοταραχή. Μεταξύ Χίου και Μυτιλήνης ένας επιβάτης βλέπει ένα σύννεφο και μέσα στο σύννεφο εναν ναό απ’ όπου εξέρχεται η περικαλλής κόρη (η Μαρκέλλα) Με το δεξί της χέρι κάνει σήμα καθησυχασμού. Το θαύμα είχε γίνει. Η θύελλα κόπασε απότομα. Τα ξημερώματα το πλοίο βρισκόταν κοντά στο αγιασμα της Αγίας Μαρκέλλας» Μαρκέλλης της Χιοπολίτιδος σελ. 25

Και συνεχίζει: «Το 1965 μετά τον εσπερινό, όπως μας πληροφορούν οι εφημερίδες της εποχής, άρχισαν να ρέουν σταγόνες αίμα απ’ την εικόνα της αγίας... (και εγώ που νόμιζα πως μόνο οι παναγίες δακρύζουν). Οι προσκυνητές ειδοποίησαν τον τότε (συμπτωματικά) παρευρισκόμενο μητροπολίτη Ιεραπόλεος Διόδωρο Καρίβαλη, Χιώτη στην καταγωγή και μετέπειτα Πατριάρχη Ιεροσολύμων, ο οποίος σκούπισε το αίμα (δάκρυα) της αγίας με βαμβάκι (τι συγκινητικό!) αφού προηγουμένως κάλεσε τον διοικητή της χωροφυλακής να το επιβεβαιώσει. Σε λίγο, ένα δεύτερο θαύμα έγινε...» Τώρα γιατί εμένα, όλα αυτά μου θυμίζουν... φαρσοκωμωδία ελληνικού κινηματογράφου, περιμένω εσείς να μου το εξηγήσετε!

Πάντως, τώρα κατάλαβα γιατί πρέπει να προσκαλείται συχνότερα στα προσκυνήματα ο εκάστοτε Πατριάρχης. Μάλιστα ο συγκεκριμένως Πατριάρχης Ιεροσολύμων, υπήρξε εξαιρετικά θαυματουργός! Δεν κατασκεύαζε μόνο το ετήσιο ‘θαύμα’ του ‘άγιου’ φωτός στην Ιερουσαλήμ, το οποίο ο μεγάλος δάσκαλος του Γένους ο Χιώτης Αδαμάντιος Κοραής αποκάλεσε: «ψευδοκατέβατα φώτα» αλλά όπως αποδεικνύεται, όπου πατούσε το πόδι του αυτός ο Πατριάρχης, τον ακολουθούσαν ματωμένα δάκρια αγίων και ποιος ξέρει ποσά ακόμα θαύματα!



Για να φανεί δε ο βαθμός λατρεία της Μαρκέλλας, σας παραθέτω αποσπάσματα απ’ την ακολουθία της: «Ω Μαρκέλλα πανεύημη, ίσταμαι στην σορό των λειψάνων σου μπροστά και φωνάζω, δώρισε και σε μένα την ίαση... ξενίζει τους πάντες το ύδωρ σου, που απο την πέτρα τρέχει, που το σώμα σου δέχθηκε και κάλυψε και τέρατα και σημεία εκτελούνται κατά καιρούς. Ελάτε οι φιλήκοοι και ακούστε πως η άμωμος νύφη Μαρκέλλα, παρά του ανοσίου πατρός της εν τη νήσο Χίο και στο χωριό Βολισσός αγωνίσθη. Εκεί μέχρι τώρα κόκκινος ο αφρός στην ακτή γίνεται, που δηλώνει το εκχυθέν αίμα της... εκεί που θάνατο βρήκε απ’ το πατρικό χέρι που τους μαστούς και την κεφάλι της έκοψε... ώ θαύμα της θαλάσσης οι αφροί κοκκινίζουν... Χαίρε ένδοξο βλαστάρι και προστάτιδα της Χίου, απο πάντων των παθών απάλλαξε τους τιμώντας σε. Χαίρε των νοσούντων καταφυγή και των θλιβομένων απαλλαγή. Χαίρε της νήσου καύχημα και δόξα Μαρκέλλα... Όσοι σε δείνα έχετε περιπέσει, ελάτε στην Μαρκέλλα κραυγάζοντας, λύτρωσε μας γιατί προστρέχουμε με πίστη στην θεια προστασία σου. Εσύ που γιατρεύεις απ’ όλους τα πάθη, Μαρκέλλα θεράπευσε το σώμα και την ψυχή όσων με πόθο σε επικαλούνται. Εσύ είσαι το θεϊκό λιμάνι στη Χίο, ας καταφύγουμε λοιπόν στον ναό σου Μαρκέλλα, για να λάβουμε εκεί γαληνή αδιατάραχτη». Αν αυτό δεν είναι λατρεία φαντασμάτων τι είναι;



ΆΓΙΟΙ ή ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ ΚΑΛΟΓΕΡΩΝ;

Τελικά ποιος και κάτω απο ποιες συνθήκες, έγραψε αυτό το ανοσιούργημα υπέρ της θρησκείας, αδιαφορώντας ή και μισώντας φανερά τους Χιώτες; Πρώτος που εμφανίζεται να γράφει την ιστορία αυτή, είναι ο συντάκτης της ακολουθίας, ο μοναχός και κατόπιν άγιος Νικηφόρος ο Χίος, που πέθανε το 1821. Σαν πηγή λένε πως χρησιμοποίησε ένα παλαιότερο καλογερικό υπόμνημα, το οποίο αντέγραψε και διόρθωσε και το οποίο προφανώς... χάθηκε.



Οι βαλαντωμένοι απ’ την σεξουαλική στέρηση δύσμοιροι καλόγεροι, φαίνεται πως άλλον τρόπο ψυχικής εκτόνωσης δεν είχαν, απ’ το να φαντάζονται ή να γράφουν επί το θεολογικότερον, σεξουαλικές χριστιανικές νουβέλες. Παρόμοιες ιστορίες με φρικτές σεξουαλικές λεπτομέρειες, έχουμε αναρίθμητες γραμμένες στην εκτεταμένη βιβλιοθήκη του μοναχισμού. Μάλιστα στην ίδια την βάση της πίστης τους, στην Βίβλο, δεν αναφέρεται μόνο το σεξουαλικό ντελίριο του Γιαχβέ για τις φανταστικές ερωμένες του Οολά (Ιερουσαλήμ) και Ολιβά (Σαμάρια… Βλέπε Ιεζακιήλ 23.4-34)αλλά και μια παράξενη επίθεση: «μεσημβρινού δαιμόνιου». Ψαλμός 90.6.

Με τον όρο αυτό, η Βίβλος υπονοεί τις μεσημεριάτικες σεξουαλικές αναστατώσεις που αισθάνονται όσοι έχουν δώσει όρκο αγαμίας, κατά την μεσημεριάτικη σχόλη: «Δαίμονα δε μεσημβρινόν ονομάζει (η Βίβλος) όταν ο νους εκτρέπεται προς φιληδονίαν και η καρδιά προς φιλοσαρκίαν... δεόμεθα του ποιμένος, δια τα μεσημβρινά δαιμόνια». Ωριγένης εις τους Ψαλμούς 90.5.6.5. «Πολλοί δε απο πολλών δαιμόνων συνεσχέθησαν και υπό αλλόκοτων παθών κατελήφθησαν». Κλήμης Ρωμανός «επιδημιών κηρυγμάτων» 8.9.2.3.

Με πρόσχημα την ιερή μυθοπλασία, κάποιος καλόγερος, ώρες ατελείωτες αγκαλιά με τον μεσημεριάτικο δαίμονά του, έπλαθε τις λεπτομέρειες της ποθητής Μαρκέλλα. Αποτέλεσμα: και τους μισητούς σ’ αυτόν Χιώτες κατασπίλωσε και τα "ένσημα" στην μεταθανάτιας αθανασίας του συμπλήρωσε και τους υλικούς και πνευματικούς επεκτατισμούς της αγαπημένης του θρησκείας υπηρέτησε! Αντί λοιπόν να θυμώσουμε και να προσβληθούμε απ’ τις γελοίες αυτές γραπτές σεξουαλικές φαντασιώσεις, εμείς ευχαρίστως μετατρέψαμε το μυθιστόρημα του σε προσκυνηματικο τόπο! Είναι λοιπόν, ή δεν είναι το παραμύθι ο υπέρτατος άρχων της ζωής μας;



ΧΙΟΣ Η ΠΑΠΑΔΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΝΗΣΟΣ

Μετά απο λίγες μέρες παραμονής στο νησί συνειδητοποιήσαμε την κατάσταση του. Τα θρησκευτικά τοπωνυμία στις παραλίες και στα χώρια ήταν που μαρτυρούσαν απο μόνα τους, την ολοκληρωτική θρησκευτική κατάληψη του νησιού.

Προσποιούμενος με επιτυχία τον πιστό, επισκέφτηκα την Μητρόπολη του νησιού, ζητώντας στοιχεία της συνολικής θρησκευτικής παρουσίας στο νησί, που προς μεγάλη μου έκπληξη ευχαρίστως μου έδωσαν! Παραθέτω λοιπόν την συγκλονιστική απόδειξη (απ' τα δικά τους αρχεία) που δείχνουν πέραν πάσης αμφιβολίας την απόλυτη πνευματική και υλική κατοχής του πανέμορφου νησιού, απ' τους δόλιους παπάδες του!

«Ενοριακοί ναοί 109. Παρεκκλήσια 182. Εξωκλήσια 368. Ναοί κοιμητηρίων 1. Ιδιωτικοί ναοί 272. Μοναστηριακοί ναοί 19. Ιεραί Μοναί 20. Ενοριακά κέντρα νεότητας 40. Κατηχητικά 20». Σύνολο: 1031 εκκλησιαστικοί λειτουργικοί χώροι και ιδρύματα! Αν δεχθούμε ως ενδεικτικά μόνο αυτά τα νούμερα, τότε με 50.000 περίπου κάτοικους στο νησί, αναλογεί ένα εκκλησιαστικό κτίσμα-ίδρυμα σε 50 περίπου Χιώτες! Δεν λέγεται λοιπόν χωρίς βάση, ότι η νησιωτική κυρίως Ελλάδα, είναι αφόρητα παπαδοκρατούμενη!

Αν συνυπολογίσετε το τεράστιο πλήθος των ανθρώπων, που επανδρώνουν και λειτουργούν όλα αυτά τα θρησκευτικά πολυπλόκαμα ιδρύματα, θα καταλάβετε ότι με το θεολογικό προσωπείο, η εκκλησιαστική επιχείρηση Χίου, ελέγχει με τους ανθρώπους της και τα συμφέροντά της κάθε γωνία του νησιού! Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι κάποιος παλαιότερος ισχυρισμός μου, ότι η επιχείρηση που αυτοαποκαλείται «Νέο Ισραήλ», έχει μετατρέψει τον ελληνικό λαό σε υπάλληλους μιας πανέξυπνης μαυροντυμένης φυλής νέο-Λευιτών, που με το πρόσχημα της σωτηριας των ψυχών μας, μας εξουσιάζει θρασύτατα, δεν είναι καθόλου υπερβολή.

Ο ισχυρισμός μου, ότι ένας στους δέκα Έλληνες έχει οικονομικές δοσοληψίες με την οικονομική αυτοκρατορία της θρησκείας, φαίνεται ξεκάθαρα αληθινός εδώ, με τα στα στατιστικά στοιχεία της Χίου. Ένας στους δέκα Έλληνες αναγκάζεται μισθοδοτούμενος να παριστάνει τον ‘Λευίτη’, αφού με τον εναν ή τον άλλον τρόπο είναι γέρα δεμένος πάνω στο ολόχρυσο άρμα του ιερατείου, της θρησκευτικής υπερεξουσία των Ελλήνων.

Απ’ την εποχή του Μωυσή, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, η Ιουδαϊκή θρησκεία δεν έχασε ποτέ της τον έλεγχο πάνω στους Εβραίους, γιατί απλούστατα ένας στους 12 ήταν Λευίτης. Δηλαδή στρατευμένος μισθοφορικός υπηρέτης του ιερατείου. Ο Ιουδαιο-Χριστιανισμός ξεσηκώνοντας την ίδια αυτή Ιουδαϊκή οργάνωση και εφαρμόζει αναλογικά την ίδια αυτή ιερατική εποπτεία, κατακηδεμονεύει τους Έλληνες, ομολογουμένως με εξαιρετική επιτυχία εδώ και 17 αιώνες τώρα.

Να τι συμβαίνει στην Χίο, που είναι ενδεικτικό για ολόκληρη την Ελλάδα: «Εφημέριοι 84. Εξομολογητές 20. Κατηχητές 48. Εκπαιδευτικοί σύμβουλοι 2. Σε επιτροπή αντιαιρετικού αγώνα 8. Αρχιερατική εποπτεία Χίου (άτομα) 23. Αρχιερατική εποπτεία Κάμπου 15. Αρχιερατική εποπτεία Βροντάδων 14. Αρχιερατική εποπτεία Καρδάμυλων 10. Αρχιερατική εποπτεία Βολισσού 14. Αρχιερατική εποπτεία Κουρουνίων 11. Αρχιερατική εποπτεία Χαλκείου 11. Αρχιερατική εποπτεία Νενητών 12. Αρχιερατική εποπτεία Πύργου 10...

Ποιμαντική μέριμνα Αστυνομικής διεύθυνσης Χίου (!!!) Υπεύθυνος: Πρωτοπρεσβύτερος Οικουμενικού θρόνου Δημήτριος Κ. Γ. Υπηρεσία φυλακών ομάδα 20 ιερέων. Υπηρεσία ασθενών 3. Θρησκευτική υπηρεσία στρατού. Εκκλησιαστικός τύπος. Τυπογραφείο. Σχολή Βυζαντινής και εκκλ. μουσικής. Κατασκήνωση. Βιβλιοθήκη. Φιλόπτωχο ταμείο. Μουσείο εκκλ. τέχνης. Λοιπά εκκλησιαστικά ιδρύματα. Εκκλησιαστική εκπαίδευση. Ένωση Γονέων Χίου με ομιλίες και κατήχηση γονέων Χίου. Πνευματική εστία Χίου. Χριστιανικές Μαθητικές ομάδες, (Χ.Μ.Ο.) Κατασκηνώσεις ‘Θαβώρ’. Ενιαίο εκκλησιαστικό Λύκειο Βορείου Αιγαίου. Πρόεδρος: Ο Μητροπολίτης Χίου κ. Διονύσιος. Το 2002 χειροτονήθηκαν 3 νέοι ιερείς και εγκαινιάσθηκαν 10 νέοι Ναοί»! Τα στοιχεία αυτά είναι παρμένα απ’ το: «ημερολόγιο 2003 της Μητρόπολης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών».

Αν αυτό δεν λέγεται εκκλησιαστική κατοχή Χίου, πως αλλιώς λέγεται; Ξέρετε οποιαδήποτε άλλη δύναμη, επιχείρηση, εταιρεία, πολιτικό κόμμα ή οτιδήποτε άλλο... που να διαθέτει ανάλογη οργάνωση, χρήμα και ανθρώπινο δυναμικό αυτής της κατηγορίας στην Χίο; Ασφαλώς όχι!

MARKELLAS_MONHMARKELLA_MONH_33333333

Ιδού η μονή της Αγίας Μαρκέλλας, χτισμένη στον πανέμορφο αιγιαλό Βολισσού.

Η τοποθεσία όπου βρίσκονται, η μονή, ο ναός οι ξενώνες και τα υπόλοιπα κτίσματα της Αγίας Μαρκέλλας, είναι μια παραδείσια παραλιακή γωνία της Χίου που στο όνομα ενός φανταστικού προσώπου κατασχέθηκε για πάντα απ’ τους Χιώτες. Μέτρησα πρόχειρα είκοσι ακόμα αγιασμένες (ουσιαστικά υπό κατάσχεση παράλιες του Νησιού) με ονόματα αγίων όπως: «Άγιος Κωνσταντίνος», «Αγία Ελένη», «Αγια φωτιά», «Αγια δύναμη», κ.λ.π.

MARKELLA_XIOS_NEA_MONHMARKELLA_AGIOI_PATERES

ΝΕΑ ΜΟΝΗ ΧΙΟΥ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΧΙΟΥ

Να ποιοι κατέχουν την Ελλάδα και ποιοι είναι οι πραγματικοί εξουσιαστές της. Τα κόμματα και οι πολιτικοί έρχονται και παρέρχονται. Αυτοί παραμένουν οι διαχρονικοί, οι πραγματικοί μας αφέντες. Πρόκειται για τους υλικό-πνευματικούς δυνάστες των Ελλήνων, που ενώ ζουν στον αφρό της οικονομικής δύναμης... καλοπληρώνονται και απο το Ελληνικό δημόσιο.



Στη Βιβλιοθήκη Κοραή

Με βαριά καρδιά παρουσίασα μέρος των σκέψεών μου στον διευθυντή της Βιβλιοθήκης του Κοραή, προς τον οποίο θα στείλω προσωπικά το παρόν άρθρο για να αρχειοθετηθεί στην βιβλιοθήκη. Και στον οποίο, με ανεπίτρεπτη ένταση έβαλα κυριολεκτικά της φωνές! Και φυσικά (μετά από τόσα χρόνια, μπορώ να αποκαλύψω) τόσο εγώ όσο και ο συνοδός μου ο Χιώτης Μιχάλης Χαραλαμπάκης μείναμε άναυδοι, όχι μόνο επειδή υπέμενε στωικά τις επιθέσεις μου, αλλά επειδή στο τέλος μας εκμυστηρεύτηκε, πως τα δικά του χέρια είναι εντελώς δεμένα (καταλαβαίνετε από ποιους) και περιμένει μόνο από ελευθέρους αγωνιστές συγγραφείς σαν και μας, να ξεσκεπάσουμε τις αθλιότητες των παπάδων στο νησί του!

Στην βιβλιοθήκη μάλιστα του Κοραή, είδαμε να εκτίθενται πετρώματα της Ακτής Μαρκέλλα, με την επεξηγηματική και αποκαλυπτική επιγραφή: Οξυανθρακούχος Ψευδάργυρος και Οξείδια σιδήρου. Μάλιστα στο αγιολόγιο της βιβλιοθήκης βρήκαμε το όνομα της Μαρκέλλας όπου αποφεύγεται συστηματικά η αναφορά στο οικογενειακό της όνομα και η ίδια η ιστορίας της παραμένει εντελώς μετέωρη.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΔΩ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΑΜΕ ΠΕΡΙ ΚΑΛΟΓΕΡΙΚΗΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ: «ΜΑΡΚΕΛΛΑ Η ΟΣΙΑ: ΆΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ. ΣΤΟ ΣΩΖΟΜΕΝΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ «ΑΠΟ ΤΟΥ ΜΗ ΕΜΦΕΡΕΣΘΑΙ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΜΗΤΕ ΚΑΝΟΝΑ ΜΗΤΕ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΟΚΕΙ», ΑΛΛ’ ΕΓΕΝΕΤΟ ΓΝΩΣΤΗ ΕΚ ΤΟΥ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΧΙΟΥ ΑΠΟ ΠΟΛΛΩΝ ΕΤΩΝ ΕΙΧΟΝ ΝΑΟΝ ΕΠ’ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΤΕΛΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ. ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΝΕΟΤΕΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ, ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΗΝ ΧΙΟΠΟΛΙΤΙΔΑ, ΑΛΛΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΡΧΑΙΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ. Η ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΟΙΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΧΙΟΥ, ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΔΕ ΕΙΣ ΤΟ ΝΕΟΤΕΡΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ, ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕ ΔΕΝ ΕΥΡΕΘΕΙ ΛΕΙΨΑΝΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΑΥΤΗΣ.

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΦΗΓΟΥΝΤΑΙ ΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ, ΟΤΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΧΑΛΙΚΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΠΗΓΜΕΝΟ ΑΙΜΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΞΥΝΟΝΤΑΣ ΒΑΖΟΥΝ ΣΕ ΑΓΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΑΣΗΣ ΝΟΣΟΥ»

ΠΕΡΙ ΜΑΡΚΕΛΛΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΕΞΗΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΔΙΣΤΙΧΟ:

«ΚΑΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕ ΠΑΝΤΕΣ ΗΜΕΙΣ, ΜΑΡΚΕΛΛΑ,

ΑΘΛΗΣΕΩΣ ΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΙΔΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ»

Αλλ’ ενώ ο το δίστιχο γράψας αγνοεί τον τρόπο της αθλήσεως (θανάτου) αυτής, ο νεότερος αυτής υπομνηματογράφος Νικηφόρος (να λοιπόν ο φαντασιόπληκτος καλόγερος!) λέγει ότι αυτή εφονεύθη υπό του πατρός της διότι ηρνείτο να υποκύψει εις τας ασελγείας αυτού επιθυμίας» Σωφρόνιου Ευστρατιάδου «Αγιολόγιο της ορθοδόξου εκκλησίας» σελ 297-298.

Στην βιβλιοθήκη Κοραή, κατέθεσα το τελευταίο μου βιβλίο «Θαύμα ή απατή το αγιον φως της Ιερουσαλήμ» και μαζί με εκλεκτούς φίλους, γραφτήκαμε στον σύλλογο φίλων της βιβλιοθήκης Κοραή. Όσοι απο σας επιθυμείτε το ίδιο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το E-mail: bibkor@otenet.gr





ΜΑΡΚΕΛΛΑ: ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΕΙΡΗΝΑ

Κατά τον ελληνικό μύθο που πρωτοεμφανίζεται στον Όμηρο, (Μ 158-202) οι Σειρήνες ήταν καλλίφωνες γυναίκες καθήμενες σε ακτές και θαλάσσια περάσματα, που τραγουδούσαν τόσο μελωδικά, ώστε το ακαταμάχητο τραγούδι τους, στους διερχόμενους απ’ τον πορθμό ναυτικούς, δημιουργούσε τέτοια ακατάσχετη επιθυμία, που τους ανάγκαζε να ριχτούν στην θάλασσα για να φτάσουν κοντά τους. Όσοι ναυτικοί επιζούσαν απ’ την θάλασσα, παρέμεναν στην ερημική ακτή μέχρι θανάτου, ακούγοντας μαγεμένοι τις μελωδικές υποσχέσεις αιώνιας ευδαιμονίας των σειρηνών. Οι σειρήνες ήταν πανώριες γυναίκες... αλλά μόνο μέχρι το στήθος! «είχαν ανθρώπινο κεφάλι και συχνά γυναικεία στήθη και χέρια». Κ. Κερένευ Ελλ. Μυθολογία σελ 67. Κάτι που μας θυμίζει έντονα την μυθική Μαρκέλλα!

Κάτω απ’ το στήθος η σειρήνα ήταν όρνιο. Κατά την ελληνική μυθολογία, οι σειρήνες ήταν πολλές και τα ονόματα τους μαρτυρούσαν τον τρόπο του απατηλού μηνύματος, με το οποίο καθήλωναν τα θύματά τους. Απ’ τα πλέον μηνυματικά ονόματα ήταν: «Θελξινόη» (αυτή που εξαπατά τον νου ή σαγηνεύτρα), «Πεισινόη» (γοητεύτρα), «Θελξιόπη» (θελκτική), «Παρθενόπη» (παρθενική). Αλλού διαβάζουμε: «Παρθενόπη λέγεται δια το μικράς παρθένου έχει φωνήν ή δια το ομοιούσθαι (μεταμορφώνεται σε) παρθένω». Σχόλια στον Λυκόφρονα 174.3.

Μητέρα των σειρηνών ήταν η «Στερόπη» δηλαδή η «στέρηση»!!! Το εκπληκτικό με τον ελληνικό μύθο είναι, ότι παντού έχει κρυμμένες διδακτικές προεκτάσεις. Πράγματι οποίος διαβάσει προσεκτικά το κείμενο στην Οδύσσεια Χ 175 και 192, θα δει ότι: «σειρήν δε πλεκτή» ονόμαζαν το πλεκτό σκοινί, με το οποίο έδεσαν τον Οδυσσέα! Απο τότε λοιπόν και μέχρι σήμερα, οι πραγματικές ‘Σειρήνες’, ήταν όλα εκείνα τα γέρα στριφτά πνευματικά σχοινιά, που ακινητοποιούσαν τους αφελείς!

Ο Σουΐδας μας πληροφορεί ότι κατά μια μυθολογική εκδοχή οι Σειρήνες κατοικούσαν στην Νήσο «Ανθεμούσα» (ανθόσπαρτη). Ο Αριστοτέλης μας εξηγεί ότι: «η επιφανής νήσος Σάμος, πρότερον Ανθεμούσσα εκλήθη». Βλ επίσης Σχολ στον Απολλώνιο Ρόδιο 193.2

Γύρισε λοιπόν ο βαρύς τροχός της ιστορίας και κοντά στον αρχαίο τόπο καταγωγής τους, (Σάμος) γεννήθηκε ξανά μια σειρήνα ακόμα, με το όνομα Μαρκέλλα, που πράγματι κατά τα μυθολογούμενα, των καλογέρων αυτή την φορά, μέχρι τα στήθια ήταν λαχταριστή παρθένα, αλλ’ απο κει και κάτω πετρωμένη αγία. Τα σαγηνευτικά τραγούδια της, τα πνευματικά δηλαδή σκοινιά, αυτής της σύγχρονης σειρήνας, τα ψέλνουν οι υπηρέτες του μύθου της, σε παραλιακό ναό, αλλά και δίπλα ακριβώς στο κύμα όπως αρμόζει σε μια σειρήνα.

Η αντιστοίχιση είναι όντως εκπληκτική. Η Μαρκέλλα, μια σύγχρονη «Παρθενόπη» με μητέρα την σεξουαλική στέρηση κάποιου καλόγερου, κυνηγημένη σαν αντικείμενο πόθου απ’ τον ίδιο της τον πατέρα, με τα απερίγραπτα όσο και φανταστικά σεξουαλικά της πάθη, θέλγει και καθηλώνει ισόβια πάσης φύσεως ψυχοσωματικούς ναυαγούς της ζωής!



MARKELLA-MESHMBR.DAIMON

Εικόνα: σεξουαλική συνεύρεση κοιμωμένου βοσκού και σειρήνας

Η σειρήνα, το πλάσμα αυτό της αρχαιοελληνικής φαντασίας, εδώ παρουσιάζεται ολοκληρωμένη γυναίκα, εκτός απο τα κάτω άκρα της, με τα οποία ξεσκίζει τα θύματά της. Αν στην θέση του κοιμόμενου βοσκού, τοποθετήσετε τον καλόγερο που βασανίζεται καθημερινά απο τον ερωτικό δαίμονα του μεσημεριάτικου ύπνου, θα καταλάβετε με ποιον τρόπο γεννήθηκε στην φαντασία του, μια νέα σειρήνα με το άσχετο όνομα Μαρκέλλα.



Ο αρχαιοελληνικός διδακτικός μύθος προειδοποιούσε για την αποφυγή των σειρηνών. Με την εικονοπλαστική του χάρη και την προσεκτική ονοματοδοσία του, προειδοποιούσε για τον κίνδυνο της υπερβολικής στέρησης και εξ’ αυτής τον κίνδυνο της εσφαλμένης εκτίμησης του ωραίου. Ο μύθος μας διαβεβαιώνει, ότι το ωραίο και το θελκτικό, ήταν και παραμένει όπλο θανάτου στα χέρια του δόλου.

Οι σειρήνες ήταν θελκτικές γυναίκες, αλλά μόνο μέχρι τους μαστούς. Πράγμα που μας προειδοποιεί να ελέγχουμε ολόκληρη την ιστορία και κυρίως την κατάληξη της κάθε υπόσχεσης, πριν ακουμπήσουμε πάνω της τις ελπίδες μιας ζωής! Σε ολόκληρο το παγκόσμιο σκηνικό οι θρησκευτικές υποσχέσεις, λίγο έως πολύ, χρησιμοποιούνται σαν παγιδοποιό υλικό και θελκτική βιτρίνα, πίσω της όμως ελλοχεύουν τα αρπακτικά ιερατεία, που ουσιαστικά αποτελούν τον χειρότερο και τον πλέον επίμονο εχθρό του πολιτισμού! Με το απατηλό υποσχεσιακό τους ‘τραγούδι’, οι θρησκείες επιδιώκουν και συχνά κατορθώνουν την ισόβια εξαπάτησή μας και την δια βίου υποδούλωσή μας!

Κατά τον διδακτικό αρχαιοελληνικό μύθο, μόνο σε δυο περιπτώσεις υπήρξε διαφυγή απ’ το υπέροχο αλλά και θανατηφόρο άσμα των σειρηνών. Η μια περίπτωση είναι η γνωστή διαφυγή του πανούργου ομηρικού Οδυσσέα. Ο αλύγιστος ήρωας απέφυγε το πλανερό τραγούδι των σειρηνών και τις καυτές υποσχέσεις τους για ισόβιες ηδονές αλλά και ασυνήθιστες γνώσεις, (Οδύσσεια Μ 188) δεμένος γερά πάνω στο κατάρτι του καραβιού του, δηλαδή προσκολλημένος γέρα στον σκοπό της επιστροφής του στην ‘πατρίδα’, ενώ ταυτόχρονα βούλωσε τ’ αυτιά των συντρόφων του με κερί και τους άφησε να κωπηλατούν μακριά απ’ τον κίνδυνο! Μάλιστα κατά μιαν εκδοχή που διέσωσε ο φιλόσοφος Ευστάθιος: «παραπλεύσαντος του Οδυσσέως και μη θελχθέντος, νικηθείσαι κατέρριψαν (οι σειρήνες) εαυτάς εις την θάλασσαν και απεπνίγησαν κατ’ άλλην εκδοχήν, αυτές αλλού εξεβράσθησαν». Σχολ στον Παυσανία τον περιηγητή 358.4.

Η δεύτερη ανάλογη περίπτωση, όπου οι Σειρήνες ηττώνται και αυτοκτονούν, είναι αρχαιότερη του τρωικού Οδυσσέα και είναι αυτή των Αργοναυτών. Όταν η Αργώ περνούσε απ’ την ακτή των Σειρηνών, ο αξεπέραστο τραγουδιστή και κιθαρωδός Ορφέας, αντιτραγούδησε τόσο δυνατά και μελωδικά στο τραγούδι τους, που αυτές έσκασαν απ’ το κακό τους που ρίχτηκαν και πνίγηκαν στην θάλασσα!





ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ... ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ και όχι η Νοημοσύνη

Η εύκολη εκμετάλλευση του θρησκευτικού συναισθήματος, στηρίζεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι συγχέουν την πηγαία αγνή φιλοθεΐα, με την θρησκευτικότητα. Έχω ξαναπεί, ότι οι άνθρωποι παράγουν φιλοθεΐα με τον φυσικό τρόπο που τα δένδρα παράγουν τους καρπούς τους. Φιλόθεοι είναι όλοι οι άνθρωποι που εκτιμούν το δώρο της ζωής, πάνω στον απίστευτα αξιοθαύμαστο αυτόν πλανήτη. Θρησκεία όμως είναι το εμπορικό μαγαζί κάποιου ιερατείου, όπου η φιλοθεΐα καταλήγει, αναζητώντας ανταλλάγματα. Είμαι φιλόθεος... φαίνεται να δηλώνει ο μέσος άνθρωπος και μαζί του όλοι οι λαοί... κερδίζω κάτι απ’ αυτό; Φυσικά τα πανέξυπνα ιερατεία, δεν άργησαν να καταλάβουν πως μπορούν να ανταλλάξουν απλές υποσχέσεις με ισόβια αφοσίωση... Έτσι γεννήθηκαν οι θρησκείες που με τελετουργικούς, μαγικούς και συχνά κωμικούς τρόπους, ικανοποιούν την λαϊκή φιλοθεΐα.

Οι φιλόθεοι άνθρωποι νομίζουν ότι ήταν πάντοτε και φιλόθρησκοι. Κανείς δεν τους εξήγησε, πως φιλόθρησκος είναι ο εξαπατημένος φιλόθεος.

Οι θρησκείες είναι το διεθνές εμπόριο της φιλοθεΐας και οι ναοί τα αναρίθμητα υποκαταστήματά τους. Με χίλιους τρόπους επιδιώκουν την μετατροπή του φιλόθεου σε φιλόθρησκου και με τον καιρό τον μεταβάλουν σε πωρωμένο φρουρό της θρησκείας. Όσο οι άνθρωποι εθίζονται στις υπόσχεση και σύρονται ευχαρίστως πίσω απ’ τους θεολογικούς μύθους, τόσο τα ιερατεία θα παράγουν μύθους θεραπείας, θα κατασκευάζουν θαύματα εν ψυχρώ (όπως συμβαίνει κατ’ έτος με το άγιο φως της Ιερουσαλήμ) και προπάντων θα προσφέρουν μια απίστευτη ποικιλία υποσχέσεων!

Στο σύνολο τους, οι θρησκείες αποτελούν την διαχρονικότερη επιχειρήση παραγωγής και διακίνησης ψευδών υποσχέσεων, για επίγεια πνευματική ευημερία, αλλά και εξασφαλισμένη αιώνια μεταθανάτια ζωή! Οι θρησκείες είναι αρχαίες πολυεθνικές επιχειρήσεις παραγωγής και εμπορίας ψευδαισθήσεων.

Ναι, ακούγεται τρελό αποκρουστικό και άκρως απογοητευτικό, εν τούτοις φαίνεται πως είναι πέρα για πέρα αληθινό: κυρίαρχη δύναμη διαμόρφωσης της παγκόσμιας ιστορίας ήταν και παραμένει το παραμύθι! Διαχρονικά οι παραμυθοπλάστες υπήρξαν τα πλέον καταξιωμένα μέλη των ανθρώπινων κοινωνιών!

Απ’ την χαραυγή της ανθρώπινης πνευματικότητας, οι (παρα)μυθοπλασίες αποτέλεσαν γενικευμένο παγκόσμιο φαινόμενο και οι μύθοι ήταν η κυρίαρχη πνευματική παραγωγή των λαών! Σημαντικά ιστορικά γεγονότα της εποχής τους, καλύφθηκαν απο αλλεπάλληλα πέπλα υπερβολών και περίπλοκες ιστορίες γεννήθηκαν απο απλές λέξεις, που ενεργοποίησαν την φαντασία των ευφάνταστων παραμυθάδων. Υπήρξε δε τόσο γενικευμένη αυτή η φαντασιογενής πνευματικότητα της ανθρωπότητας, που αυτόματα συμπεραίνουμε ότι η μυθοπλασία, αποτελεί χαρακτηριστικό στάδιο της νεογέννητης ανθρώπινης νοημοσύνης.

Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε, ότι η ανθρώπινη νοημοσύνη γεννήθηκε ταυτόχρονα με την εγκεφαλική ικανότητα του ανθρώπου να απομνημονεύει και να διαχειρίζεται ένα μεγάλο αριθμό εικόνων, απ’ τις οποίες προέκυψε ένα λειτουργικό αρχείο αντανακλαστικών επιλογών, που εξυπηρετούσαν μια διευρυμένη ποικιλία αντιδράσεων, σε σχέση με τα υπόλοιπα ζώα, που συγκριτικά, παρέμειναν σε υποτυπώδη ρυθμό απομνημόνευσης εικόνων.

Για αμέτρητες χιλιετίες, διαχειριζόμενος το πλούσιο αυτό αρχείο μνήμης, εικόνων και ερεθισμάτων, ανέπτυξε την συνδυαστική φαντασία, τους συνειρμικούς μηχανισμούς και στην συνέχεια με την κατηγοριοποίηση των εμπειριών, δημιούργησε εναν πετυχημένο κώδικα επιβίωσης και διαβίωσης.

Αργότερα με την ανάπτυξη της ομιλίας και στην συνεχεία της γραφής, ο άνθρωπος χρησιμοποίησε αρχικά εικόνες (σκίτσα) για λέξεις και φυσικά οι λέξεις γέννησαν στην συνεχεία καινούργιες εικόνες. Το αρχείο μεγάλωσε και ο άνθρωπος με την νεογέννητη νοημοσύνη του κατάφερε να γίνει ακριβέστερος σε περιγραφές και επιλογές, που αφορούσαν τις καθημερινές υλικές του ανάγκες επιβίωσης. Όταν αργότερα προσπάθησε να απαντήσει σε πιο αφηρημένα θέματα, όπως η καταγωγή και προορισμός της ζωής, και να βρει την αιτία των φυσικών φαινομένων, μη έχοντας την δυνατότητα της αναζήτησης γνώσεων, χρησιμοποίησε τις υπάρχουσες εικόνες της ζωής και αντί απαντήσεων, κατασκεύασε ένα φανταστικό κόσμο, όπου βασίλευε η υπερβολή, ο φόβος και η ελπίδα!

Για χιλιάδες χρόνια λοιπόν, η φαντασιογενής εικονο-διαχειριστική νοημοσύνη μας ήταν ότι καλύτερο διέθετε η ανθρωπότητα... μέχρι που κάποτε οι μεσογειακοί προγονοί της ανθρωπότητας, οι Έλληνες, ανακάλυψαν τις αρχές της αναλυτικής σκέψης και περιόρισαν την παγκόσμια πλημμύρα της λατρείας του μύθου που εν τω μεταξύ είχε ριζώσει βαθιά στην ψυχή της ανθρωπότητας.

Σήμερα, παρά την ψευδαίσθηση της προόδου, λόγω τεχνολογίας, εξακολουθούμε να κολυμπάμε σαν τα χρυσόψαρα στον παγκόσμιο Ωκεανό του μύθου, που μόνοι μας δημιουργήσαμε. Στο παρελθόν είχαμε περιθώρια αδιαφορίας και ανέμελου μυθο-καταναλωτισμού. Σήμερα τα περιθώρια αυτά εξανεμίσθηκαν και υπάρχει επείγουσα ανάγκη σοφής διαχείρισης των πηγών και των κύκλων της ζωής του θαυμαστού πλανήτη που μας φιλοξενεί. Οι θρησκείες, έχοντας χάσει κάθε αίσθηση ευθύνης (αν είχαν ποτέ) σαν τεράστιες κοινωνικές βδέλλες, απομυζούν την προσοχή και την περιουσία των λαών. Τα βλακώδη ιερατεία τους, δεν βλέπουν και ούτε πρόκειται να δουν, ότι τυφλώνοντας με τα λαμπερά παραμύθια τους λαούς, προετοιμάζουν μαζί με τον δικό μας και τον δικό τους σίγουρο αφανισμό!

Βεβαια πρέπει με κάθε έμφαση και ειλικρίνεια να διευκρινίσουμε ότι, το πρόβλημα δεν το δημιουργούν οι άνθρωποι που θρησκεύονται με μέτρο και ηθική. Το πρόβλημα το δημιουργούν οι οικονομικοί και οι εδαφικοί επεκτατισμοί των θρησκειών, η εμπορευματοποίηση της ελπίδας και οι αθλιότητες της θεοκαπηλίας των ιερατείων. Η μετριοπαθής θρησκευτική παραμυθία δεν είναι αντίπαλος, είναι προστατευόμενο φυσιολογικό δικαίωμα και επιλογή. Το πρόβλημα αρχίζει απ’ την στιγμή που το ιερατείο μετατρέπει την θρησκεία σε βιομηχανία ονείρων, κρατικοποιεί την θρησκεία και θρησκοκρατεί την παιδεία. Αυτά είναι φαινόμενα σοβαρής παρακμής ενός λαού και εμείς οι Έλληνες, δυστυχώς διαπρέπουμε και στα τρία!

Τι μπορεί λοιπόν να γίνει, για να επιβραδύνουμε τους παντοειδείς επεκτατισμούς της θρησκείας; Αν το συμπέρασμα είναι σωστό, ότι ισχυρότατος αντίπαλος του δολίου μύθου είναι η απομυθοποίηση, τότε, χωρίς δεύτερη σκέψη προτείνω, όλοι οι πνευματικά ανήσυχοι άνθρωποι, να δημιουργήσουμε άτυπα, τον «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΩΝ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΤΩΝ», στον οποίο θα μπορούν να συμμετάσχουν καταθέτοντας την γνώμη τους, όλοι οι αξιοπρεπείς άνθρωποι απο κάθε ιδεολογία, θρησκεία και παράταξη που σιχαίνονται τη θρησκευτική εκμετάλλευση και τον δόλο. Ο μόνος τρόπος να συμμαζέψει τις αθλιότητές της μια θρησκεία, είναι να δεχθεί μαζικά χτυπήματα θαρραλέας λογικής κριτικής, απ τον ίδιο τον λαό που νομίζει ότι κατεξουσιάζει. Δεν βλέπω άλλον τρόπο από την μαζική μεθοδευμένη απομυθοποίηση για να ανακόψουμε την θρησκευτική δεισιδαιμονία, τον κρατισμό, και την πλήρη κατάληψη της παιδείας. Προσφέρω λοιπόν το διαδικτυακό μου τόπο στο www.greatlie.com ως δημόσιο βήμα, για την καταγγελία τέτοιων αθλιοτήτων! Όποιος λοιπόν διαθέτει απομυθοποιητικό υλικό, απ’ οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδος, η θέλει να καταγγείλει οποιαδήποτε θρησκευτικής πλεκτάνη, ‘θαύμα’ ή αθλιότητα, παρακαλώ να στείλουν τα στοιχεία που διαθέτουν στο δικτυακό μου τόπο ή στα γραφεία του περιοδικού ΙΧΩΡ.

Στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να καταγραφούν καταγγελίες εκατοντάδων απλών ανθρώπων και οι πολύτιμες κρίσεις των ειδικών σε κάθε επιστημονικό τομέα. Και η πλέον ελάχιστη κινητοποίηση σ’ αυτή την κατεύθυνση, μαζί με την επιτόπια έρευνα σε τόπους ‘θαυμάτων’, απ’ όλους τους επίδοξους απομυθοποιητές, θα μπορούσε να συγκεντρώσει τεράστιο αποκαλυπτικό υλικό, που θα δημιουργούσε μια ιστορικών διαστάσεων, διαχρονική, πανελλήνια, καταγγελία κατά της θρησκευτικής θεουργίας. Με το απομυθοποιητικό μου, όπως τελικά εξελίχθηκε, ταξίδι στην Χίο, αλλά και το υπόλοιπο ανάλογο συγγραφικό μου έργο, σας έδειξα νομίζω, πως περίπου ενεργεί ένας μεθοδικός απομυθοποιητής. Πηγαίνει οπωσδήποτε στον τόπο του ‘εγκλήματος’ και χωρίς να προκαλεί κανέναν, συλλέγει προσεκτικά στοιχεία. Ακόμα και ο τελευταίος μπορεί να υποθέσει, πόσο ανασχετικό της θρησκευτικής ασυδοσίας θα μπορούσε να αποδειχθεί κάτι τέτοιο!

Με τέτοιο υλικό που για χρόνια θα συγκεντρώνεται, θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι χωρίς ιδιαίτερο κόπο, ο «πανελλήνιος σύνδεσμος Σκεπτικιστών», θα αφήσει πίσω του όχι μόνο εναν μηχανισμό έλεγχου και επιστημονικής επιτήρησης της θρησκευτικής αθλιότητας, αλλά θα δημιουργήσει εναν κύμα αποκαλύψεων και εναν απομυθοποιητικό θόρυβο τέτοιον, που θα αναγκάσει το θρησκευτικό θηρίο, να σκεφτεί δυο φορές πριν κατασκευάσει νέες θεολογικές απάτες και να ορίσει νέο αξιοπρεπές μέτρο και όριο στις παλαιότερες!



Και μόνο η αναγγελία της ίδρυσης της άτυπης αυτής πανελλαδικής απομυθοποιητικής ομάδας, θα σπείρει τον πανικό στους επίδοξους εκμεταλλευτές της θρησκευτικής ευπιστίας και τους δολίους κατασκευαστές θαυμάτων, διότι, απλούστατα θα καταλάβουν, ότι ο καιρός της εύκολης εκμετάλλευσης έληξε και πως οποιοσδήποτε αξιοπρεπής άνθρωπος, εφεξής θα έχει κάπου να καταγγείλει τις θρησκευτικές αθλιότητες, ακόμα και της δικής του παράταξης που δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί.

Η θρησκεία, αιώνες τώρα ανενόχλητη, απέκτησε ένα κακόσχημο πληθωρικό κορμί γεμάτο μώμους απροκάλυπτης φιλαργυρίας, φιληδονίας, εξουσιομανίας, και μυθομανίας. Το ασυμμάζευτο κορμί της, βρίσκεται νωχελικά ξαπλωμένο πάνω στους Έλληνες απ’ άκρου έως άκρου της Ελλάδος και πολύ πέραν αυτής. Όμως δυστυχώς γι’ αυτήν, μέσα στους Έλληνες που θεωρούσε αφανισμένους, ξυπνάει και πάλι ο Οδυσσέας και ο Ορφέας. Ο ένας με τον δυναμισμό του πάει κοντά και ακούει (σήμερα καταγράφει) όσα λένε οι σειρήνες! Ο άλλος, ο Ορφέας, απαντάει τραγουδώντας τόσο γλυκά και δυνατά, το δικό του ελληνικό τραγούδι, που ξυπνάει στους Έλληνες την νοσταλγία για τον δικό τους πολιτισμένο τρόπο ζωής, με αρχηγό όχι τον μύθο αλλά την ελεύθερη αμφισβήτηση, τον αιτιοκρατικό, λόγιο, αναλυτικό και προ πάντων απομυθοποιητικό τρόπο ζωής. Όσο οι Έλληνες θα ενεργούν οδυσσειακά, τόσο οι Σειρήνες της ψευτιάς και των φαντασιώσεων και οι έμποροι της αναπόδεικτης μεταθανάτιας ελπίδας θα νιώθουν τους κραδασμούς του έλεγχου και της απόρριψης, στον ιουδαιογενή τους θρόνο.

Με τον ορφικό και τον οδυσσειακό τρόπο, όχι μόνο θα αποφύγουμε τις αρχαίες και σύγχρονες θρησκευτικές σειρήνες, αλλά ο ρασοφορεμένο στρατός κατοχής των ελλήνων, βλέποντας να ‘ρχεται κατ’ ευθείαν επάνω στα ψεύτικα θαύματά τους, ένας ολόκληρος οδυσσειακός στρατός απομυθοποιητών, θα εγκαταλείψουν υποχρεωτικά κάθε ιδέα επεκτατισμού και θα αποφασίσουν, ή να συνετισθούν υπηρετώντας τίμιες αξίες και αληθινά θεϊκούς, δηλαδή πλανητικούς στόχους, ή απομυθοποιημένοι να πέσουν σαν τις σειρήνες στην θάλασσα της αδρανείας και της ανυποληψίας.

Κάποτε η θρησκεία γκρέμισε σωρηδόν τα περικαλλή αρχιτεκτονήματα των αρχαίων Ελλήνων, έκαιγε βιβλιοθήκες και εξόριζε φιλοσόφους. Σήμερα εμείς δεν κάνουμε τίποτε απ’ όλες αυτές τις βαρβαρότητες, απλά τους απομυθοποιούμε, κάτι που είναι απαραίτητο αληθινό και αιώνιο! Αρχαίοι και νέοι μύθοι μας έζωσαν ασφυκτικά. Η απομυθοποίηση δεν είναι απλώς δικαίωμα, αλλά επείγουσα υποχρέωση όλων των αξιοπρεπών ανθρώπων που θέλουν να διαφυλάξουν το σπίτι, τη γη και την αξιοπρέπειά τους!

Κάποιοι σωστά λένε ότι ο 20ος ήταν ο αιώνας της φυσικής και της αστρονομίας. Ο 21ος αιώνας αναμένεται να είναι ο αιώνας της Βιολογίας... εμείς επιμένουμε πως πριν απ’ όλα τ’ άλλα, ο 21ος αιώνας επιβάλλεται να γίνει ο αιώνας των απομυθοποιήσεων!

Αν ο καθένας απο σας ενεργοποιήσει την περιέργεια του και επισκεφθεί τις μικρές ή μεγάλες αθλιότητες στον ίδιο του τον τόπο... τότε προοδευτικά θα μεταβληθεί σε εναν μικρό ή μεγάλο απομυθοποιητή και θα προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στον πολιτισμό την ανθρωπότητα και τελικά ίσως συμβάλει τα μέγιστα στην διάσωση του μητρικού μας πανέμορφου και ολόδροσου πλανήτη.

















Παρακαλω τους φιλους του ΤΕΛΕΙΑ & ΠΑΥΛΑ εαν θελουν να ενισχυσουν το μπλογκ να κανουν κλικ στις διαφημισεις σε αυτη τη σελιδα ... music videos + ads