Διπολική διαταραχή η νόσος των χαρισματικών ανθρώπων

Άλλοτε μοιάζει με κατάδυση στον πυθμένα της θλίψης και άλλοτε με αναρρίχηση στις κορυφές της ευθυμίας. Eνα εκκρεμές που πρέπει να σταθεροποιηθεί, προκειμένου ο πάσχων να ζήσει μια όσο γίνεται πιο φυσιολογική ζωή και μια πρόκληση για κάθε ψυχίατρο αλλά και για τους οικείους του



Η διπολική διαταραχή κατατάσσεται στις διαταραχές της διάθεσης, στις οποίες το αίσθημα ελέγχου των συναισθημάτων χάνεται και ο ασθενής βιώνει τις αλλαγές της διάθεσής του με μεγάλη δυσφορία. Ετσι, είναι δυνατόν κάποιος να παρουσιάζει καταθλιπτικά ή μανιακά και υπομανιακά επεισόδια. Τα καταθλιπτικά επεισόδια χαρακτηρίζονται στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας (και τυπικά για τουλάχιστον δύο εβδομάδες συνεχώς) από αίσθημα στενοχώριας, απώλειας της ευχαρίστησης ακόμα και από πράγματα που, ευχαριστούσαν τον ασθενή παλιότερα, διαρκές αίσθημα κόπωσης, δυσκολία στην εργασία και στις καθημερινές δραστηριότητες, διαταραχές της όρεξης και του ύπνου, απαισιοδοξία σκέψης και αισθήματα αναξιότητας με τάσεις αυτοκτονίας. Τα μανιακά επεισόδια είναι το αντίθετο των καταθλιπτικών. Το κυρίαρχο συναίσθημα είναι αυτό της υπερβολικής χαράς και της ευφορίας, αλλά και του εύκολου εκνευρισμού, με αποτέλεσμα συχνούς καβγάδες και διαπληκτισμούς. Επίσης, η αυτοπεποίθηση είναι υπερτονισμένη και ο ασθενής αισθάνεται σπουδαίος, δυνατός και το επίκεντρο του κόσμου. Υπάρχει μεγάλη αντοχή στην κόπωση και μειωμένη ανάγκη για ύπνο, υπερδραστηριότητα (συνήθως με χαοτικό τρόπο, με αποτέλεσμα να μην ολοκληρώνονται οι δουλειές), έντονη ομιλητικότητα και διάθεση για αστεϊσμούς και απώλεια της επίγνωσης των συνεπειών των πράξεων, με αποτέλεσμα παράτολμες συμπεριφορές, που μπορεί να είναι επικίνδυνες για τη σωματική ακεραιότητα, ξόδεμα μεγάλων χρηματικών ποσών άσκοπα κ.λπ. Τα υπομανιακά επεισόδια μοιάζουν με τα μανιακά, αλλά είναι ηπιότερα.

Διάγνωση, συμβίωση και θεραπεία

Επειδή συνήθως η έναρξη της διαταραχής γίνεται με την εμφάνιση καταθλιπτικών επεισοδίων και μόνο μετά από αρκετό καιρό εκδηλώνονται μανιακά επεισόδια, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί στη διάγνωση της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής σε νεαρά άτομα, διότι μπορεί να πρόκειται για τα πρώτα καταθλιπτικά επεισόδια διπολικής διαταραχής που ακόμα δεν έχει εκδηλωθεί πλήρως. Με βάση τα παραπάνω προκύπτει ότι η διάγνωση μπορεί να είναι δύσκολη και να απαιτεί παρακολούθηση του ασθενούς για αρκετό καιρό -ακόμα και για χρόνια- μέχρι να οριστικοποιηθεί.

Η διάγνωση γίνεται από ψυχίατρο με την κλινική ψυχιατρική εξέταση. Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχουν θεσπίσει διαγνωστικά κλινικά κριτήρια, τα οποία και πρέπει να πληρούνται. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες εργαστηριακές εξετάσεις που να χρησιμεύουν στη διάγνωση της διαταραχής, αλλά γίνονται αιματολογικές εξετάσεις, απεικονιστικές εξετάσεις εγκεφάλου και ηλεκτροεγκεφαλογράφημα για τον αποκλεισμό τυχόν οργανικών παθήσεων που μπορεί να παρουσιάζουν κλινική εικόνα παρόμοια με της διπολικής διαταραχής.

Οι ασθενείς αρχικά δυσκολεύονται να έχουν επίγνωση της κατάστασής τους και να αποδεχτούν τη διάγνωση. Νιώθουν άρρωστοι συνήθως μόνο όταν εκδηλώνουν καταθλιπτικά επεισόδια και τότε αναζητούν ψυχιατρική βοήθεια και θεραπεία. Είναι δυσκολότερη η επίγνωση όταν παρουσιάζουν μανιακό επεισόδιο λόγω του ευχάριστου χαρακτήρα του, της ανεβασμένης διάθεσης και της υπερτονισμένης αυτοπεποίθησης, καθώς και της ανάγκης να αισθανθούν χαρούμενοι και δραστήριοι.

Το βασικό στη θεραπεία είναι η ανάπτυξη συμμαχίας με τον γιατρό ώστε να είναι εφικτή η αποδοχή της διάγνωσης και η επίγνωση της διαταραχής. Επίσης, σημαντική είναι η πρόληψη των υποτροπών. Συνήθως χρειάζεται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, αυτό όμως θα κριθεί από τη βαρύτητα της διαταραχής και τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή του ασθενούς. Δεν αποκλείεται ασθενείς με ήπιες μορφές της πάθησης να είναι καλά μόνο με ψυχοθεραπεία και τακτική ψυχιατρική παρακολούθηση. Η θεραπεία εξατομικεύεται και λαμβάνεται υπόψη ότι πρόκειται για μια χρόνια πάθηση. Τα βασικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι οι λεγόμενοι σταθεροποιητές του συναισθήματος. Αυτοί είναι δύο κατηγοριών, τα άλατα λιθίου και ορισμένα αντιεπιληπτικά. Δρουν τόσο θεραπευτικά όσο και ως προφύλαξη από την εκδήλωση νέων επεισοδίων. Συνοδευτικά και σε περιπτώσεις που δεν ανταποκρίνονται στους σταθεροποιητές προστίθενται φάρμακα της κατηγορίας των αντιψυχωτικών και των ηρεμιστικών. Υπάρχει μεγάλη διχογνωμία για τη χρησιμότητα των αντικαταθλιπτικών στα καταθλιπτικά επεισόδια της διπολικής διαταραχής. Οι μέχρι τώρα μελέτες δεν έχουν δείξει κάποια ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα, ενώ έχουν ενοχοποιηθεί για πυροδότηση μανιακών επεισοδίων, γι’ αυτό η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία συνιστά να μη χορηγούνται. Στην πράξη πάντως και ειδικά σε ασθενείς με βαριά καταθλιπτικά επεισόδια μπορεί να δοθούν αντικαταθλιπτικά, πάντα όμως μαζί με σταθεροποιητές του συναισθήματος και υπό στενή ψυχιατρική παρακολούθηση. Σε σοβαρές περιπτώσεις, και ειδικά όταν τίθεται σε κίνδυνο η σωματική υγεία και ακεραιότητα του ασθενούς, μπορεί να απαιτηθεί και βραχυχρόνια νοσηλεία. Οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι η φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία κυρίως γνωσιακής ή ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης έχει καλύτερα αποτελέσματα από τη χορήγηση μόνο φαρμακευτικής αγωγής.

Παρεμβάσεις μπορεί να χρειαστούν και στο οικογενειακό περιβάλλον. Αν υπάρχουν προβλήματα στις ενδοοικογενειακές σχέσεις, αυτά μπορεί να επιδεινώνουν την πάθηση, η οποία μπορεί να βάλει σε μεγάλη δοκιμασία τις σχέσεις του ασθενούς με τους δικούς του ανθρώπους. Συχνά οι συγγενείς δεν κατανοούν τη συμπεριφορά των ασθενών και χρειάζεται να τους εξηγηθεί ότι πρόκειται για συμπτώματα μιας πάθησης, η οποία είναι βέβαια χρόνια, αλλά με την κατάλληλη θεραπεία οι ασθενείς μπορούν να έχουν μια φυσιολογική καθημερινότητα. Ετσι οι συγγενείς δεν χρειάζεται να φοβούνται ή να αγανακτούν και να απογοητεύονται, αλλά να δείχνουν κατανόηση, να ξέρουν να αναγνωρίζουν έγκαιρα μια υποτροπή και να είναι υποστηρικτικοί προς τον άνθρωπό τους που πάσχει. Τέλος, δεν πρέπει να διστάζουν να φροντίζουν ώστε ο άνθρωπός τους να επισκέπτεται τον γιατρό του όταν χρειάζεται και να λαμβάνει κανονικά την αγωγή του, γιατί η πρόληψη των υποτροπών είναι το σημαντικότερο κομμάτι της θεραπείας.

Με την επιστηµονική συνεργασία του ψυχιάτρου και ψυχοθεραπευτή Νίκου Ανδριώτη

του Χαράλαμπου Νικόπουλου

το αρθρο ειναι απο υγειαμου

Διαβάστε περισσότερα...

H καταστροφή,Πτωση αστεροειδούς οδήγησε τη γη σε εποχή παγετώνων

Μία νέα σουηδική έρευνα έδειξε πως η συντριβή ενός τεράστιου αστεροειδούς γέμισε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα με μεγάλες ποσότητες σκόνης προκαλώντας μια σπάνια εποχή των παγετώνων και ενισχύοντας έτσι τη βιοποικιλότητα. Μέχρι σήμερα είχαν ήδη γίνει προσπάθειες να ερευνηθεί το κατά πόσο τα διαστημικά συμβάντα επηρεάζουν την εξέλιξη της ζωής στη Γη. Η μελέτη αυτή, όμως, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Science Advances» και διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Λουντ στη Σουηδία είναι η πρώτη που κατάφερε να δείξει ότι πριν από 450 εκατομμύρια χρόνια ένας αστεροειδής, κάπου μεταξύ του Άρη και του Δία, συνετρίβη και η σκόνη από τη θραύση του εξαπλώθηκε παντού στο ηλιακό μας σύστημα. Αυτή η συσσώρευση σκόνης εμπόδιζε ένα μέρος του ηλιακού φωτός να φτάνει στη Γη, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία της να μειωθεί δραματικά τα επόμενα 2 εκατομμύρια χρόνια οδηγώντας έτσι σε μια εποχή των παγετώνων.

Το κλίμα άλλαξε ριζικά και αναδιαμορφώθηκε μεταπηδώντας από τη σχετική ομοιογένεια στη σχεδόν πλήρη διαίρεση της Γης σε δύο κλιματικές ζώνες, μια αρκτική στους πόλους και μια τροπική κοντά στον ισημερινό. Τα ζωικά είδη εξελίχθηκαν κατ’ αντιστοιχία με το κλίμα, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να παραμένουν ανεπηρέαστα στις ζεστές θερμοκρασίες και άλλα να μπορούν να επιβιώνουν στις νέες παγωμένες περιοχές. Παράλληλα, η αυξημένη βιοποικιλότητα μεταξύ των ασπόνδυλων αποτέλεσε ακόμη μια προσπάθεια προσαρμογής στις νέες κλιματικές συνθήκες.

«Είναι η πρώτη φορά που διαπιστώθηκε ότι η σκόνη από τη συντριβή ενός αστεροειδούς μπορεί να προκαλέσει σημαντική πτώση της θερμοκρασίας η οποία πυροδοτεί μια εποχή των παγετώνων στη Γη», δήλωσε ο Μπίργκερ Σμιτς, καθηγητής πυρηνικής φυσικής και γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο του Λουντ.

Ο ίδιος μάλιστα συμπλήρωσε ότι αυτό που συνέβη με τον αστεροειδή είναι ανάλογο με το να σπάσουμε μια ηλεκτρική σκούπα μέσα σε ένα δωμάτιο. «Πρόκειται απλά για μια θραύση μεγαλύτερης κλίμακας», λέει ο Σμιτς.

Οι μελετητές στην προσπάθειά τους να ρίξουν φως στην υπόθεση γι' αυτή την εποχή των παγετώνων έψαξαν για στοιχεία σε αρχαίους ασβεστόλιθους σε περιοχές της νότιας Σουηδίας και κοντά στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Στην πραγματικότητα, έψαξαν για απομεινάρια του αστεροειδούς που καταστράφηκε. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας χρησιμοποιήθηκαν οξέα για να διαλύσουν πάνω από έναν τόνο ασβεστόλιθους διαφορετικών εποχών.

Βρέθηκε ότι μετά την καταστροφή του αστεροειδούς η συσσώρευση κόκκων που ταίριαζαν με τη χημική του σύνθεση αυξήθηκε 1.000 έως 10.000 φορές. Τα επίπεδα αυτά παρέμειναν υψηλά για περίπου 2 έως 4 εκατομμύρια χρόνια.

Ο Σμιτς εξηγεί ότι οι κόκκοι έρχονται με τη σκόνη επομένως, όταν είναι αυτοί αυξημένοι, μπορεί κανείς εύλογα να συμπεράνει ότι υπήρχαν και αυξημένα επίπεδα σκόνης.

Παράλληλα, μια σημαντική μέθοδος που οδήγησε τους ερευνητές στην παρούσα ανακάλυψη ήταν η μέτρηση του ηλίου σε απολιθωμένα ιζήματα στον θαλάσσιο πυθμένα στην νότια Σουηδία. Η σκόνη που ταξίδευε στο ηλιακό σύστημα ‘βομβαρδίστηκε’ από τον ηλιακό άνεμο με αποτέλεσμα να εμπλουτιστεί με ήλιο.

Συνοπτικά, στοιχεία από τους σχηματισμούς των βράχων δείχνουν ότι η Γη γνώρισε μια ασυνήθιστη, βραχύβια εποχή παγετώνων περίπου 466 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η πτώση της θερμοκρασίας παγίδευσε το νερό κάτω από τον πάγο που κάλυπτε μεγάλο μέρος του πλανήτη, προκαλώντας παγκόσμια πτώση της στάθμης της θάλασσας. Η περίοδος συνέπεσε με μια αύξηση στην ποικιλομορφία της ζωής στον πλανήτη, καθώς τα περισσότερα από τα τότε υπάρχοντα είδη ζούσαν ακόμα στους ωκεανούς.

Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτή η απρόσμενη ανακάλυψη μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αν τελικά δεν καταφέρουμε να μειώσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

Η υπερθέρμανση του πλανήτη συνεχίζεται ως συνέπεια των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και η αύξηση της θερμοκρασίας είναι μεγαλύτερη σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη. Σύμφωνα με την Διακυβερνητική Ομάδα για την Αλλαγή του Κλίματος, πλησιάζουμε σε μια κατάσταση που θυμίζει τις συνθήκες που επικρατούσαν πριν από τη σύγκρουση με αστεροειδή 470 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Την τελευταία δεκαετία περίπου, οι ερευνητές συζητούν διαφορετικές τεχνητές μεθόδους για την ψύξη της Γης σε περίπτωση μείζονος καταστροφής του κλίματος. Έχει δειχθεί ότι θα ήταν δυνατό να τοποθετηθούν αστεροειδείς, όπως οι δορυφόροι, σε τροχιές γύρω από τη Γη κατά τέτοιο τρόπο ώστε να απελευθερώνουν συνεχώς λεπτή σκόνη και κατά συνέπεια να εμποδίζουν εν μέρει το θερμό φως του Ηλίου.

Πηγές: Lund University, The Guardian, ΑΠΕ, ZOUGLA.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Νίκολα Τέσλα: Ο "άνθρωπος από το μέλλον"

Ποιος ήταν ο Σερβο-Αμερικανός εφευρέτης, γιατί έγινε γνωστός και τι είναι αυτό που τον συνδέει με την Tesla; Πολλές φορές ακούμε ονόματα εταιρειών ή εφευρέσεων, τα οποία προέρχονται από τους ανθρώπους που τις ίδρυσαν ή τις εφηύραν. Κι ενώ η αμερικανική εταιρεία κατασκευής ηλεκτρικών αυτοκινήτων και ηλιακών πάνελ, Tesla, είναι παγκοσμίως γνωστή για την πρωτοπορία της, παρουσιάζοντας πανίσχυρα αυτοκίνητα, αμιγώς ηλεκτρικά, που δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον, αλλά τρομάζουν με τις επιδόσεις τους, πόσοι γνωρίζουν τον Nicola Tesla, από τον οποίο η εταιρεία πήρε το όνομά της

Φαντάζομαι ελάχιστοι, καθώς ο Σερβο-Αμερικανός εφευρέτης πέθανε τον Ιανουάριο του 1943 στη Νέα Υόρκη, πολλές δεκαετίες πριν η Tesla ξεκινήσει τη δραστηριότητά της. Και που να φανταζόταν ο ίδιος ο Τέσλα, που ξόδεψε όλη του την περιουσία για να κάνει πράξη τις εμπνεύσεις τους και έφυγε από τη ζωή πάμπτωχος, ότι η εταιρεία που θα έπαιρνε το όνομά του, χωρίς να έχει κατοχυρώσει κάτι, θα είχε δισεκατομμύρια κέρδη. Ποιος ήταν όμως ο Τέσλα και τι είναι αυτό που τον συνδέει με την Tesla; Κοινή αφετηρία το ρεύμα, καθώς ο «Εφευρέτης του 20 Αιώνα» επινόησε εκτός από την ασύρματη τεχνολογία, το ραντάρ, τις ακτίνες Χ και το ραδιόφωνο, το εναλλασσόμενο ρεύμα που είναι τόσο χρήσιμο για οτιδήποτε κινείται ηλεκτρικά.

Ο Νίκολα Τέσλα, ηλεκτρολόγος, μηχανολόγος μηχανικός, ήταν μία πολυσύνθετη προσωπικότητα, αξιοπρόσεκτη τόσο για το επιστημονικό και τεχνολογικό της έργο, όσο και για τις ανθρώπινες αξίες που πρέσβευε. Επινόησε το εναλλασσόμενο ρεύμα και αγωνίσθηκε για τη διάδοσή του, χωρίς να αποσκοπεί σε κανένα οικονομικό όφελος. «Το παρόν είναι δικό τους. Το μέλλον, για το οποίο πραγματικά έχω εργασθεί, είναι δικό μου,» αναφέρει ο ίδιος χαρακτηριστικά, φανερώνοντας μέρος του χαρακτήρα του. Αδιαφορούσε για επαίνους και φήμη και πέθανε φτωχός και μόνος, αφήνοντας στον κόσμο κληρονομιά-τεχνολογίες που σήμερα χρησιμοποιούνται περισσότερο από ποτέ.

Το όραμα, το έργο και την προσωπικότητα του ξεχωριστού αυτού ανθρώπου επιχειρεί να παρουσιάσει η έκθεση από το Μουσείο «Νίκολα Τέσλα» του Βελιγραδίου, που φιλοξενείται στο Μουσείο Κοτσανά Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας στην Αθήνα, δίνοντας έμφαση στα στοιχεία του οραματισμού και της ιδιοφυΐας αυτής της σημαντικής προσωπικότητας της Ιστορίας. Η έκθεση περιλαμβάνει συνδυασμό εκθεμάτων, από μοντέλα σε κλίμακα, όπως το εργαστήριο του Νίκολα Τέσλα στο Colorado Springs, το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στους καταρράκτες του Νιαγάρα, το αεροπλάνο κάθετης απογείωσης, καθώς και λειτουργικά μοντέλα των εφευρέσεών του, όπως ο επαγωγικός κινητήρας και το πηνίο Τέσλα, μέχρι οπτικά και ηχητικά στοιχεία σε πληροφοριακά πάνελ και σε video room. Ας γνωρίζουμε μερικά εκθέματα πριν τα δούμε από κοντά: Το Λειτουργικό Μοντέλο του επαγωγικού κινητήρα με ρότορα σε σχήμα δίσκου: Η λειτουργία του δίσκου βασίζεται στην ιδιοφυή ιδέα του Τέσλα και στην εφαρμογή του περιστρεφόμενου μαγνητικού πεδίου καθώς και στη χρήση του εναλλασσόμενου πολυφασικού ρεύματος. Την ιδέα αυτή τη συνέλαβε στη Βουδαπέστη το 1882. Το Λειτουργικό Μοντέλο επαγωγικού κινητήρα με ρότορα ("Το Αυγό του Κολόμβου"): Ο Τέσλα με αυτήν την εφεύρεση απέδωσε την πρωτότυπη απόδοση της θρυλικής ιστορίας του "Αυγού του Κολόμβου" που μπορούσε να σταθεί όρθιο και το παρουσίασε στην έκθεση στο Σικάγο το 1893 για την επέτειο των 400 χρόνων για την ανακάλυψη της Αμερικής.

Ποιος ήταν ο Σερβο-Αμερικανός εφευρέτης, γιατί έγινε γνωστός και τι είναι αυτό που τον συνδέει με την Tesla; Δημήτρης Μπαλής 06 Οκτωβρίου 2019 08:04 Πολλές φορές ακούμε ονόματα εταιρειών ή εφευρέσεων, τα οποία προέρχονται από τους ανθρώπους που τις ίδρυσαν ή τις εφηύραν. Κι ενώ η αμερικανική εταιρεία κατασκευής ηλεκτρικών αυτοκινήτων και ηλιακών πάνελ, Tesla, είναι παγκοσμίως γνωστή για την πρωτοπορία της, παρουσιάζοντας πανίσχυρα αυτοκίνητα, αμιγώς ηλεκτρικά, που δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον, αλλά τρομάζουν με τις επιδόσεις τους, πόσοι γνωρίζουν τον Nicola Tesla, από τον οποίο η εταιρεία πήρε το όνομά της; Νίκολα Τέσλα: Ο TESLA Φαντάζομαι ελάχιστοι, καθώς ο Σερβο-Αμερικανός εφευρέτης πέθανε τον Ιανουάριο του 1943 στη Νέα Υόρκη, πολλές δεκαετίες πριν η Tesla ξεκινήσει τη δραστηριότητά της. Και που να φανταζόταν ο ίδιος ο Τέσλα, που ξόδεψε όλη του την περιουσία για να κάνει πράξη τις εμπνεύσεις τους και έφυγε από τη ζωή πάμπτωχος, ότι η εταιρεία που θα έπαιρνε το όνομά του, χωρίς να έχει κατοχυρώσει κάτι, θα είχε δισεκατομμύρια κέρδη. Ποιος ήταν όμως ο Τέσλα και τι είναι αυτό που τον συνδέει με την Tesla; Κοινή αφετηρία το ρεύμα, καθώς ο «Εφευρέτης του 20 Αιώνα» επινόησε εκτός από την ασύρματη τεχνολογία, το ραντάρ, τις ακτίνες Χ και το ραδιόφωνο, το εναλλασσόμενο ρεύμα που είναι τόσο χρήσιμο για οτιδήποτε κινείται ηλεκτρικά.

Ο Νίκολα Τέσλα, ηλεκτρολόγος, μηχανολόγος μηχανικός, ήταν μία πολυσύνθετη προσωπικότητα, αξιοπρόσεκτη τόσο για το επιστημονικό και τεχνολογικό της έργο, όσο και για τις ανθρώπινες αξίες που πρέσβευε. Επινόησε το εναλλασσόμενο ρεύμα και αγωνίσθηκε για τη διάδοσή του, χωρίς να αποσκοπεί σε κανένα οικονομικό όφελος. «Το παρόν είναι δικό τους. Το μέλλον, για το οποίο πραγματικά έχω εργασθεί, είναι δικό μου,» αναφέρει ο ίδιος χαρακτηριστικά, φανερώνοντας μέρος του χαρακτήρα του. Αδιαφορούσε για επαίνους και φήμη και πέθανε φτωχός και μόνος, αφήνοντας στον κόσμο κληρονομιά-τεχνολογίες που σήμερα χρησιμοποιούνται περισσότερο από ποτέ. Νίκολα Τέσλα: Ο Το όραμα, το έργο και την προσωπικότητα του ξεχωριστού αυτού ανθρώπου επιχειρεί να παρουσιάσει η έκθεση από το Μουσείο «Νίκολα Τέσλα» του Βελιγραδίου, που φιλοξενείται στο Μουσείο Κοτσανά Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας στην Αθήνα, δίνοντας έμφαση στα στοιχεία του οραματισμού και της ιδιοφυΐας αυτής της σημαντικής προσωπικότητας της Ιστορίας. Η έκθεση περιλαμβάνει συνδυασμό εκθεμάτων, από μοντέλα σε κλίμακα, όπως το εργαστήριο του Νίκολα Τέσλα στο Colorado Springs, το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στους καταρράκτες του Νιαγάρα, το αεροπλάνο κάθετης απογείωσης, καθώς και λειτουργικά μοντέλα των εφευρέσεών του, όπως ο επαγωγικός κινητήρας και το πηνίο Τέσλα, μέχρι οπτικά και ηχητικά στοιχεία σε πληροφοριακά πάνελ και σε video room. Ας γνωρίζουμε μερικά εκθέματα πριν τα δούμε από κοντά: Το Λειτουργικό Μοντέλο του επαγωγικού κινητήρα με ρότορα σε σχήμα δίσκου: Η λειτουργία του δίσκου βασίζεται στην ιδιοφυή ιδέα του Τέσλα και στην εφαρμογή του περιστρεφόμενου μαγνητικού πεδίου καθώς και στη χρήση του εναλλασσόμενου πολυφασικού ρεύματος. Την ιδέα αυτή τη συνέλαβε στη Βουδαπέστη το 1882.

Το Λειτουργικό Μοντέλο επαγωγικού κινητήρα με ρότορα ("Το Αυγό του Κολόμβου"): Ο Τέσλα με αυτήν την εφεύρεση απέδωσε την πρωτότυπη απόδοση της θρυλικής ιστορίας του "Αυγού του Κολόμβου" που μπορούσε να σταθεί όρθιο και το παρουσίασε στην έκθεση στο Σικάγο το 1893 για την επέτειο των 400 χρόνων για την ανακάλυψη της Αμερικής. Νίκολα Τέσλα

Το Λειτουργικό μοντέλο Ασύρματης Μεταφοράς Ενέργειας στο Long Island: Με αυτήν την εφεύρεση ο Τέσλα επιδίωκε να μεταδοθούν ασύρματα ηλεκτρομαγνητικά σήματα σε όλη τη Γη. Η κατασκευή του εργαστηρίου ξεκίνησε το 1901 και ολοκληρώθηκε το 1902. Το Λειτουργικό Μοντέλο του πηνίου του Τέσλα: Ο Τέσλα εφηύρε αυτήν την συσκευή που έγινε γνωστή ως μετασχηματιστής υψηλής συχνότητας ρευμάτων. Την χρησιμοποίησε για να παράγει φωτισμό, αλλά και στην έρευνά του σχετικά με το ηλεκτρικό ρεύμα, τις ακτίνες Χ και τη μετάδοση ασύρματου ρεύματος σε μεγάλες αποστάσεις. Λειτουργικό μοντέλο του συντονισμένου τετραπλού κυκλώματος του Τέσλα: Το λειτουργικό μοντέλο δείχνει την εφαρμογή της βασικής πατέντας του Τέσλα για την μετάδοση ασύρματων σημάτων. Αποτελείται από έναν πομπό και έναν δέκτη με δύο κυκλώματα και μία κεραία ο καθένας. Ρυθμίζοντας τη συχνότητα στις πλευρές του πομπού και του δέκτη, καθιερώνεται το κύκλωμα ήχου με αποτέλεσμα να ανάβει ο λαμπτήρας του πομπού.

απο 24/7 του Δημητρη Μπαλη

Διαβάστε περισσότερα...